Lesgeven is een hobby van me. En dat is maar goed ook. Ik heb eens uitgerekend wat ik ongeveer per uur verdien. Rijk zal ik er niet van worden...
70 cent per uur. Ik kan er niet eens een cappuccino van kopen. Misschien een waterijsje,that's it. Het lijkt zo eenvoudig. De instructeur voor de klas zet de muziek aan, komt voor de groep staan en geeft zijn of haar les. Tevreden lopen de mensen de zaal uit, nemen een douche en kletsen misschien nog wat na. Maar voordat de deelnemers deze ervaring hebben heb ik uren en uren geïnvesteerd in deze les...
Les Mills-lessen zijn namelijk voorgeschreven lessen. Dat betekent dat er vakkundige trainers dagelijks bezig zijn met de selectie van muziek, de choreografie en de specifieke lesgeeftips van een release. Alle gecertificeerde Les Mills-instructeurs houden zich (als het goed is) aan dit format. Een format die twee tot drie maanden wordt gegeven. Eitje denk je misschien. Als instructeur hoef je blijkbaar niet meer na te denken. Alles wordt toch voorgekauwd? En als je eenmaal de muziek en choreografie kent hoef je toch niets meer voor te bereiden?
Voor een gedeelte klopt dat wel. Na ongeveer een maand ken ik de nieuwe releases zodanig goed dat ik voor een les (Bodybalance, Bodycombat of Bodyjam) niet meer naar de Les Mills-dvd's hoef te kijken (hoewel ik dat vaak genoeg toch doe om inspiratie op te doen). Drie keer per jaar ben ik 'verplicht' om naar kwartaalworkshops van Les Mills te komen ter introductie van de nieuwe releases (ik zie deze workshops meer als uitje). Daarna kan het leren beginnen. Je moet de muziek doorgronden, de choreografie onder de knie krijgen en de juiste aanwijzigingen geven. Daarnaast moet je ook nog eens het goede voorbeeld geven: alle nieuwe bewegingen uit bijvoorbeeld de Bodyjam moet je op z'n minst een keertje voor de spiegel oefenen. Als instructeur riskeer ik liever niet dat ik voor paal sta omdat een bepaalde move er debiel uitziet.
Daarnaast moet je als instructeur motiveren, coachen, sfeer maken en toegankelijk zijn. Met stress, spierpijn, moeheid, verkoudheid of whatever hebben leden niets te maken. Die willen gewoon een lekkere les. En dat is hun goed recht. Gelukkig geef ik les ter ontspanning en ter afwisseling van mijn dagelijkse werkzaamheden. Dat zorgt ervoor dat ik altijd met erg veel plezier lesgeef en dat het me weinig moeite kost om 'kwaaltjes' zoals moeheid of een slechte bui te verbergen. Toch vraag ik me weleens af waarom de fitnessbranche zo erbarmelijk slecht betaalt. Zou dat misschien ten koste gaan van de motivatie van de instructeurs?