Nee zeggen. Het lijkt zo simpel en toch blijf ik het lastig vinden. Blijkbaar is een overvolle agenda een way of life waar ik moeilijk verandering in kan brengen. Toch heb ik het vandaag gedaan. Om kwaliteit te blijven leveren moet ik als zzp'er keuzes maken.
Mijn tijd is beperkt en binnen die tijd kan ik een bepaald aantal opdrachten uitvoeren. Neem ik meer opdrachten aan, hoe leuk of uitdagend die opdrachten ook zijn, dan gaat dat ten koste van de kwaliteit. En dat wil ik voorkomen. Dus sprak ik mezelf streng toe en suste ik mijn geweten dat ik mijn net binnengehaalde opdrachtgever een uitstekend alternatief bied: een journalist in wie ik het volste vertrouwen heb.
Want nee: ik heb geen ambities om groter te worden. Tenminste, niet in mankracht. Ik vind het wel lekker om in mijn eentje een business te runnen waarin ik met niemand rekening hoef te houden. Ik kan alle richtingen opgaan die ik wil, hoef geen overleg te plegen, kan beslissingen nemen en kan op vakantie gaan als ik zin heb. Dat is weer de luxe van het leven van een zzp'er. Nu ik de opdracht heb doorgeschoven kan ik 'm loslaten. Weer een zorg minder!