Elke nieuwe opdracht is spannend. Ik moet mezelf verdiepen in de opdracht, informatie verzamelen, mensen benaderen, informatie verwerken en uiteindelijk een goed resultaat leveren. Als er ergens in dit proces een flinke blokkade zit, dan is dat een goede aanleiding voor een flinke zucht.
Ja, ik weet dat het niet slim is. Onbewust en vooral bewust blijf ik balen van de opdracht. Om van dat rotgevoel af te komen is de beste tactiek om de opdracht zo snel mogelijk af te ronden. Maar wat als de kink in de kabel te maken heeft met de mensen die je moet spreken? Mensen die je op geen enkele manier kunt bereiken en waar telefoontjes, notities en e-mails geen enkele invloed op hebben?
Wat dan? Dan blijf ik balen tot het moment waarop ik eindelijk wèl contact krijgt met de juiste persoon. Op dat moment haal ik opgelucht adem. Vervloek ik bepaalde branches vanwege de slechte bereikbaarheid van de mensen en ga ik met een grote glimlach met de volgende opdracht aan de slag. Het is toch gelukt!