Bedreigd (voelen) door een sportschoollid

Een sportschoollid kon het kennelijk niet verkroppen dat mijn collega hem niet naar binnen kon laten. Met de seconde werd hij dreigender en dreigender.

"Ik vind dat zwaar onzin. Echt zwaar onzin. Ik kan toch gewoon m'n pasje een keer vergeten?", riep hij met verheven stem. "En wat als ik gewoon doorloop. Wat dan? Wat ga je dan doen? Ga je me dan tegenhouden?!"

"Dan bel ik de politie", antwoordde mijn collega.

"En dan, wat dan? Dan word ik gearresteerd en meegenomen. O en waarom? Omdat ik zonder pasje naar binnen ben gekomen?!, vervolgde de heetgebakerde man. "Ik kom hier elke dag. Ga je zo met vaste klanten om? Ik vind het echt onzin dat ik niet naar binnen mag!"

"Ik werk hier niet elke dag dus ik weet niet of je vaste klant bent. Zoals je daar ziet (wijzend naar een duidelijk bord) staat dat leden alleen toegang krijgen met een pasje. En je kunt eenmalig trainen als je hier in het systeem staat, maar je vertelde dat je op een andere vestiging staat geregistreerd", zegt mijn collega rustig tegen heethoofd.

"Ja precies, je werkt hier niet elke dag, dus kun je me gewoon binnenlaten want ik kom hier wél elke dag. Ik geef je twee mogelijkheden."

"Goed. Ik ga dit gesprek niet verder meer aan... "

Stilte. Woeste energie. Een dreigend gevoel. Onmacht. Frustratie. Heethoofd stapte weg van de balie.

Om de hoek en uit m'n zicht hoorde ik heethoofd heftig klagen. Een minuut later was hij aan het bellen. Hij vertelde zijn verhaal, was zwaar aan het vloeken en vooral pissig dat hij niet kon trainen. Inmiddels kwamen zijn drie maten, die wel een pasje hadden en waren doorgelopen, voor de balie staan.

"Je kunt hem toch gewoon binnenlaten? Het kan toch gebeuren dat iemand z'n pasje vergeet?", zegt een van z'n maten tegen m'n collega. De twee andere maten, ook geen schrielkippetjes, ondersteunden hun maat puur door hun fysieke aanwezigheid.

Daar sta je dan. Als vrouw alleen tegenover een offensief van vier flink getrainde mannen. Ik stond erbij en keek ernaar. Alert op wat er zou gaan gebeuren. Ik kan niet anders zeggen: ik voelde me bedreigd. En ik was niet eens diegene die het gesprek voerde.

Wat een respect had ik voor mijn collega. Ze bleef op het oog rustig. Zou ik hetzelfde hebben gezegd en gedaan? Wat zou ik doen? Ik maak als groepslesinstructeur meestal leuke dingen mee. Leden die bij mij klagen hebben het hooguit over de airco die wel of niet op de juiste temperatuur staat. Als gastvrouw van de hele toko krijg je natuurlijk veel meer voor je kiezen...

Een paar minuten later kwam er een andere, flink getrainde man aan de balie. Omdat mijn collega even afstand wilde nemen van de balie, stond ik deze man te woord. Kennelijk een vierde maat. Vriendelijk vroeg hij, in het Engels, of we zijn maat echt niet binnen konden laten. Dat het voor zijn maat heel frusterend is om niet naar binnen te mogen, juist omdat hij vaste klant is en graag wilde trainen. Of we geen uitzondering konden maken. Waarbij ik hem vriendelijk zei dat ik dat begrijp, maar dat er regels gelden en dat ik het vooral niet oké vind hoe zijn maat mijn collega te woord heeft gestaan. Namens zijn vriend bood deze man zijn excuses aan.

Mijn gevoel van dreiging was gelukkig verminderd. De drie maten waren inmiddels verder gaan trainen. Heethoofd stond buiten. Maat vier ging heethoofd sussen.

"Voelde je je niet bedreigd", vroeg ik achteraf aan mijn collega. "Niet zozeer bedreigd, misschien wel onzeker", antwoordde zij. "Wat als hij me over de balie trekt? Wat als hij me een hoek geeft? En dan die drie vrienden erbij. Nee, soms is het niet prettig om alleen hier te staan."

Pfff. Denk je even gezellig op een zondagmiddag koffie te drinken met je collega...

Mentaal fit zijn op je werk betekent o.a. rustig blijven bij onverwachte conflicten en oplossingsgericht handelen. Hoe rustiger je blijft hoe minder groot de kans is op een escalerend conflict.