Hevig geïrriteerd stapt zij haar auto uit. Schreeuwend loopt zij naar de auto achter haar. Met grote armbewegingen maakt zij duidelijk dat zij niet geamuseerd is door het rijgedrag van de automobilist. Ook uit deze auto klinkt geschreeuw. Het geschreeuw en gescheld wordt luider en luider. En dat midden op een rotonde in Alkmaar tijdens spitsuur...
Ik was verbouwereerd. Zien mijn ogen dit goed? Stapt deze dame werkelijk midden op een rotonde uit haar auto waarbij zij, totaal bezeten door haar woede, al het andere verkeer ophoudt en onveiligheid creërt? En dat puur en alleen om haar woede te botvieren op de automobilist die haar onrecht heeft gedaan?
Begrijp me niet verkeerd. Ik snap best dat je kwaad kan zijn. Dat je wurgneigingen hebt omdat iets of iemand je op je ziel heeft getrapt. De emoties kunnen dan zo sterk en overweldigend zijn dat je van gekheid niet meer weet wat je moet doen of zeggen. Maar wat voor zin heeft het om iemand anders de huid vol te schelden, alle negatieve energie op die ander te richten om vervolgens ook intense woede bij een ander op te wekken?
En nee. Ik zeg niet dat je over je heen moet laten lopen. Maar hoe zinvol is het om op deze manier iemand anders terecht te wijzen?