Van het soort broodje tot het winnen van de loterij. Mensen hebben moeite om nu te voorspellen wat ze volgende week lekker vinden en hoe ze zich voelen na een ingrijpende gebeurtenis. De term die de wetenschappers Gilbert en Wilson hiervoor gebruiken is miswanting: 'We are poor at predicting what we want in the future.'

Als we al moeite hebben om te voorspellen wat we volgende week willen eten, hoe kunnen we dan in godsnaam weten welk beroep we over twintig jaar willen uitoefenen? De auteur heeft een punt. Het zou in ieder geval een goede verklaring kunnen zijn voor het feit dat mensen zo ontzettend vaak twijfelen en switchen. Het kiezen van de juiste studie, beroep, werkplek...

Natuurlijk is je kennis van nu leidraad voor de keuzes die je in je carrière maakt. Dat is de zekerheid die je hebt. En de beste voorspeller dat je goed terecht komt. Althans voor nu. Want het werk dat je nu en in de nabije toekomst graag doet, daar heb je over een tijdje misschien geen zin meer in. En andersom.

Welke les zou je uit dit verhaal kunnen trekken? In ieder geval dat je nooit functies moet uitsluiten op basis van een idee of van horen zeggen. Doe je beste gok en kijk hoe het in de praktijk uitpakt. Wees ook niet verbaasd als blijkt dat het werk je tegenvalt. Het is natuurlijk erg vervelend, maar geen reden om bij de pakken neer te zitten. Neem het mee in je volgende 'gok' en kijk of dat beter uitpakt.