Op de sportschool waar ik lesgeef loopt van alles rond. Studenten, huismoeders, wao'ers, leerkrachten, verkopers, politieagenten, managers, directeuren... Mensen van verschillende nationaliteiten, leeftijden, opleidingniveaus en leefstijlen. De een is stil, de ander is uitbundig. Met de een praat je vaak, de ander zeg je alleen gedag. Het grappige en mooie is dat al deze verschillende mensen toch een passie delen: sport.
Zou je diegene beter leren kennen, dan kan dat stukje vertrouwdheid wegvallen. Je kunt je gaan irriteren, zelfs een gruwelijke hekel aan hem of haar krijgen. Anderzijds kun je behoefte krijgen aan meer contact. Je voelt een chemie of klik, zonder dat dit seksueel van aard is. Een woord, een opmerking, een bepaalde gedachtegang... Je wordt nieuwsgierig en wilt meer weten van deze persoon. Hem of haar beter leren kennen, juist omdat je verrast wordt door een gesprek.
Dat vind ik zo leuk aan lesgeven. Als instructeur kan ik iedereen ongegeneerd aanspreken. En is het niet gek als ik uren blijf nazitten :-). Ik leer interessante mensen kennen die ik, al zou ik geen instructeur zijn, misschien nooit had (aan)gesproken. Nieuwsgierig, dat is eigenlijk wel het goede woord. Ik wil graag andermans visies horen over bijvoorbeeld de mens, het leven en geluk. Misschien dat ik daarom nog steeds een weblog bijhoud. Juist omdat een weblog de mogelijkheid biedt tot het plaatsen van reacties. Op deze manier houd ik mezelf scherp. Want ook al reageer ik niet op een reactie, ik sta er altijd een moment bij stil of neem deze mee in een volgend bericht.
Laatste Reacties
Weblog Archief
-
Slogans bedenken (2)
01-05-2008 -
Padihalmen zorgen voor adrenalinestoot
21-05-2014 -
De pers, wat nu!
07-01-2009 -
Internetverhuisstress
10-12-2007 -
Oude pubers uit de sloot halen
22-10-2007 -
Rennen van jezelf
02-08-2010
dit is het eeuwige leven
dit is wat je jeugd biedt
dit is de tijd voor wijn, rozen en dronken vrienden
wees gelukkig met dit moment
dit moment is je leven