'Louise, dat klopt niet wat je daar schrijft. Hoezo ben je niet volmaakt? Je bent wel volmaakt!' Dat kreeg ik vorige week te horen toen iemand mijn website vluchtig bekeek en de spreuk Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt onder ogen kreeg.
Ja, natuurlijk ben ik volmaakt. Perfect zoals ik ben. Want, ik ben nu eenmaal wie ik ben. Inclusief mijn nukken, kwalen, onzekerheden, niet-tactvolle opmerkingen, softheid, emotionele uitbarstingen, creatieve hersenspinsels en whatever.
Maar als zzp'er/ondernemer moet je vaak een imago ophouden. Een imago dat het altijd goed gaat, dat je nooit verkeerde keuzes of fouten maakt en dat je altijd een antwoord hebt op alle vragen. Enige vorm van kwetsbaarheid wordt je ondergang, tenminste, dat is de gangbare mening. Een tekstschrijver maakt nooit tekstfouten. Een trainer is altijd fit en inspirerend. Een coach of psycholoog heeft nooit psychische problemen.
Met de spreuk op mijn homepage daag ik de gangbare mening uit. Ja, ik stel me kwetsbaar op en wordt dat mijn ondergang? Lopen mijn klanten gillend weg omdat ik niet meer alleen over zakelijke dingen schrijf en geen 'perfect' masker draag?
Vooralsnog niet. Sterker nog. De positieve reacties sterken mij in wat ik doe. En daarnaast vind ik het gewoon veel spannender om te schrijven over wat mij ècht bezighoudt dan dat ik schrijf over puur zakelijke dingen.
Een jaar of 20 terug heb ik bedacht dat ik dom in de weer was en heb ik m'n gedrag wat aangepast. Allereerst kwam ik er achter dat perfectionisme eng en fout is. Perfectionisme was wat Duitsland en Japan in WOII in het gemeen hadden. Maar ik zorgde er onbedoeld ook mee dat anderen minder goed mee kunnen komen en afhaken, omdat ik het toch wel beter kon.
Ik heb dus leren accepteren dat een ander het op zijn manier ook kan en dan maar wat minder snel. Bij mij (en waarschijnlijk de meeste perfectionisten) hoorde dat ik alles pas vertelde als het goed afgerond was. Dus niet halverwege met halve troep komen. Nu weet ik dat anderen de kans moeten krijgen om mee te gaan in het ontwikkelen van iets. Dus nu deel ik wel halverwege informatie, waarvan ik weet dat die nog niet helemaal goed kan zijn.
Ach, en heel veel maakt niets uit. Of het rechtsom, linksom, onderdoor of overheen gaat. Vaak kom je na een tijdje op hetzelfde punt uit.
Al eerder had ik ook een bedacht waarom ik mindere momenten had. Dat had/heeft alles te maken met bioritme, wat te koppelen is aan de maan die het weer/luchtdruk beïnvloed. Bioritme is dan ook een stuk wetenschappelijker dan astrologie, waar ik in het geheel niets mee heb. Het komt er op neer dat je door invloeden van buitenaf minder goed slaapt. Vervolgens wil je de dag daarop goed presteren, maar lukt dat niet. Fout-op-fout-stapelen is een bekend gevolg. En om het allemaal goed te krijgen ga je 's avonds te laat door met als gevolg dat je de volgende ochtend nog minder scherp bent.
Aan die maan-omgang en het weer is weinig te veranderen, maar aan een goede nachtrust is veel te doen. Dus als ik een mindere periode aan voelde komen of als ik wist dat de volgende dag belangrijke beslissingen gingen vallen, dan zorgde ik er voor dat ik de nacht daarvoor goed sliep. Kortom een uitstekend middel om lekker perfectionistisch en volmaakt door te blijven gaan. :-)
Laatste Reacties
Weblog Archief
-
Als... dan... doet pijn
05-07-2010 -
Gast in radioprogramma Dit is de Nacht
29-05-2013 -
Hoe afhankelijk ben jij?
29-09-2010 -
Ja, ik ben assertief!
29-03-2011 -
Wat bezielt Twitteraars?!
14-12-2010 -
Waarom ben ik niet gelukkig?
14-03-2015
[Ontopic]
Echte mensen komen veel verder en worden meer gerespecteerd!
Tenminsten door de mensen die ook zo zijn... de rest verstopt zich achter hun masker, bang om zoals je zelf al zegt hun kwetsbaarheden te tonen of hun echte IK te laten zien. De laatste jaren is er geen plaats meer voor deze menselijkheid helaas... de wereld is zakelijk geworden. (Conclusie van een hele lange dronken discussie avond..)