Bekijk je boom. Hoe ziet hij eruit? Is hij groot of juist klein? Heb je 'm in het midden van het vel getekend of juist aan de zijkant? Heeft de boom veel of juist weinig lijnen. Heeft hij takken? Bladeren? Wortels? Een dikke of een dunne stam? Hoe ziet de kruin eruit? Is de boom evenwichtig of helt hij naar één kant? Past de boom überhaupt op het vel papier of merkte je tijdens het tekenen dat je te weinig papier had? Zijn de lijnen van de boom strak getekend of ben je meer een schetser? Ben je tevreden over de getekende boom of juist niet? En zo zijn er nog veel meer vragen die je kunt stellen over iemands boom.

Natuurlijk zijn de antwoorden zeer discutabel en voor meerdere uitleg vatbaar. Ik zal de laatste zijn om conclusies te trekken over iemands persoonlijkheid na het bekijken van zijn of haar boom. Toch is deze vrije, niet-wetenschappelijke manier van benaderen zeer interessant. Waarom? Omdat de tekenaar gedwongen wordt om op een speelse manier naar zichzelf te kijken. Alleen hijzelf kan de juiste uitleg geven over de achtergrond van de tekening (behalve mensen die psychotisch zijn, maar dat is een ander verhaal). Geloof me, vraag tien mensen om een boom te tekenen en je krijgt tien verschillende versies.

Een boom kan ook prima vervangen worden door een tekening van de cliënt zelf of een huis. Ook dan is de tekening prima gespreksstof om je gesprekspartner beter te leren kennen. Of jezelf natuurlijk. Een beetje zelfinzicht is nooit verkeerd. Al is het alleen maar om te concluderen dat je echt niks van tekenen bakt.