Ik heb een tatoeage. Geen gigantisch groot exemplaar, maar eentje die op bescheiden wijze mijn rechterschouder siert. Ik kan me nog herinneren dat ik op het tatoeëermoment bijna flauwviel van de spanning. De tattoo-man stopte direct met z'n werk en haalde snel wat druivensuiker om me op te peppen. Inmiddels zijn we jaren verder en ben ik nog steeds blij met deze lichaamsversiering. Waarom dit verhaal? Omdat ik zojuist las dat mensen met tattoos en piercings in het algemeen worden beschouwd als ruwer en minder opgeleid:
Werkzoekenden met tattoos of piercings hebben het wel degelijk moeilijker om een baan te vinden. Dat meldt Express.be naar aanleiding van een onderzoek van het Amerikaanse recruteringsmagazine Vault.com. Volgens 85 procent van de ondervraagde personeelsleden verkleinen lichaamsversieringen de kans op het vinden van een nieuwe baan.
Stereotypes
"Ongeacht de werkelijke persoonlijkheid van een persoon, zullen stereotypes over tattoos en piercings van invloed blijven," vertelde een deelnemer aan de enquête. "In het algemeen worden mensen met tattoos en piercings beschouwd als ruwer en minder opgeleid."
Bedekt
Uit het onderzoek bleek trouwens dat meer dan de helft van de werknemers hun tattoos op de werkvloer bedekt houden. De onderzoekers kwamen tot de ontdekking dat 42 procent van de ondervraagden een tattoo of een piercing had. Van die groep had 40 procent één of meer tattoos, maar slechts twintig procent had één of meer piercings. Een kwart van alle tattoos werd aangebracht op de armen.
(Bron: www.managersonline.nl)
De uitkomst verbaast me niet. Mensen houden graag vast aan hun vooroordelen. Het hebben van vastomlijnde gedachtes en ideeën is namelijk erg eenvoudig. Je hoeft niet al te veel na te denken en je wereld blijft veilig en vertrouwd. Het onderzoek is hoogstwaarschijnlijk onder Amerikanen verricht, maar Nederlanders kunnen er (denk ik) ook wat van.
Het nare is dat je uit eigen bestwil rekening moet houden met de bekrompenheid van anderen. Ik zal bij een nieuwe klant nooit een blouse dragen waarin mijn tatoeage duidelijk zichtbaar is. Al is het alleen maar omdat ik weet dat niet iedereen het hebben van een tatoeage waardeert. Jammer, maar wél de realiteit van de dag. En of dat in de toekomst zal veranderen? Ik betwijfel het....
(Overigens noem ik impliciet nog een vooroordeel: mensen met weinig of geen opleiding zijn niet allemaal dom!)
Zo ben ik ooit een tijdelijke baan kwijtgeraakt omdat ik bij een (overigens informele) voorbespreking geen pak aan had, maar 'gewoon' een spijkerbroek.
Tja, ik was er ooit van overtuigd dat het niet zou moeten uitmaken of je nu op een sollicitatiegesprek in een luier of pak komt opdagen, omdat het gaat om wat je te bieden hebt.
Oftewel: is representatie noodzakelijk vanwege de vastomlijnde kaders van de mens? Welzeker! Bekrompenheid is daar de negatieve term voor.
Daarom kan ik me ook goed voorstellen dat er velen zijn die de zakelijke wereld de rug toekeren.
Dus inderdaad, Louise, de mens heeft die kaders nodig, en dat zal nooit anders zijn. Maar het is, vind ik, wél ieders taak om zoveel mogelijk kaders te doorbreken!
Laatste Reacties
Weblog Archief
-
Persoonlijke missie voor meer geluk
23-05-2011 -
Vage afspraak
20-11-2007 -
Ben je bang of doe je wat je wil?
04-01-2010 -
Mental Fitness 4U: enkele evalaties van deelnemers
17-08-2013 -
Loslaten binnen liefdesrelaties
13-07-2010 -
Wat verwacht jij allemaal?
29-10-2012
(en vooroordelen heb ik niet)