De afgelopen weken spreek ik veel mensen die het zo ontzettend druk hebben dat ze er last van hebben. De last uit zich in moeheid, schuldgevoelens en een opgejaagd gevoel. Het opvallende is deze mensen donders goed weten dat hun agenda overvol is, alleen weten ze niet zo goed wat ze eraan moeten doen.
Heb je een overvolle agenda, dan slaat dit gevoel vrijwel direct om in schuldgevoel, een opgejaagd gevoel of zelfs spijt. Je beseft dat je het veel te druk hebt. Dat je jezelf voorbijholt. Dat je eigenlijk geen tijd en energie hebt om al je afspraken na te komen. Zit je er zo sterk doorheen, dan wil je misschien wel de gordijnen sluiten en de komende weken alleen maar slapen.
Nee zeggen is lastig. Het geeft voor veel mensen op korte termijn een rotgevoel. Dat je saai bent. Tekortschiet. Geen goede vriend of vriendin bent. Of dat je egoïstisch bent. Toch klopt dit beeld niet helemaal met de werkelijkheid. Zeg je nu nee omdat je het nu druk hebt, dan heb je straks meer tijd en energie om je afspraken na te komen. Natuurlijk is dat niet altijd mogelijk, maar dit is een kwestie van prioriteiten stellen. Kan een afspraak ook over twee weken gepland worden? Prop 'm dan niet op die ene vrije dag waarop je eigenlijk lekker thuis wilt blijven. Dan schiet je jezelf tekort. En dat is doodzonde...