Eindelijk... een baan!

Afgelopen maandag was haar eerste werkdag. Na drie gesprekken en een assessment is ze vol vertrouwen als senior projectmanager aangenomen. In deze voor het bedrijf nieuwe functie is ze de spil tussen afdelingen en neemt ze de leiding over een groep projectmanagers. Alles is nieuw: het product, haar werkzaamheden en zelfs de cultuur. Er wordt gewerkt met strikte regels. De werkuren worden strak bijgehouden en overal zijn protocollen voor.

Tja, dat is wel andere koek dan eigen baas zijn. 'Het is wel veel hoor', liet ze me gisteren aan de telefoon weten. 'Ik krijg zoooo veel informatie.'

'Ja, vind je het gek. Het is je eerste week. Dat zal minstens nog een aantal weken al dan niet maanden duren. Hoe zijn je collega's?', vroeg ik nieuwsgierig.

'Heel aardig. Ze nemen echt de tijd voor me terwijl het rázend druk is. Vandaag was ik om half negen 's avonds thuis en morgen moet ik om vijf uur op voor een beurs...'

'Nou. Jij liever dan ik. Dan lig ik nog lekker in m'n bed!', waarna we het gesprek beëindigden zodat mijn vriendin nog een paar uur kon slapen.

Wat ben ik blij dat ik thuiswerk. In de afgelopen twee jaar moest ik welgeteld twee keer de trein hebben van 06.42 uur. Nee, een ochtendmens zal ik nooit worden. Afspraken plan ik bij voorkeur na 11.00 uur zodat ik niet voor zonsopgang op hoef te staan. Lang leve het zelfstandig ondernemerschap!