Fouten maken is menselijk. Niemand is feilloos en als iedereen perfect zou zijn, dan zou de wereld er een stuk minder interessant uitzien. Vraag is natuurlijk: waar ligt de grens? Hoeveel fouten mag je als ingehuurd bureau of zzp'er maken? Belangrijke vraag is: hoe groot zijn de fouten? En vooral? Hoe los je die op? Met onverschilligheid, afschuifpolitiek of betrokkenheid?

Laatst had ik een gesprek met een opdrachtgever die nu overweegt om organisatorische klussen voortaan zelf op te knappen. Zijn ervaring met ingehuurde bureaus is niet zo best. Eigenlijk is het te gek voor woorden. Je wilt iets uitbesteden omdat je er geen tijd voor hebt, maar doet dit niet omdat je (uit ervaring) weet dat de klus uiteindelijk meer tijd (en geld) kost dan dat hij je oplevert. Erger nog, dat de kwaliteit van het resultaat zwaar beneden peil is.

Nu gaat de opdrachtgever het proberen met de zoveelste partij. Als laatste strohalm. Wellicht dat er toch nog kwaliteit te vinden is daarbuiten? Maar hoe definieer je kwaliteit? De grootte van het bureau zegt niks. Want stel je voor dat 'miepje zonder ervaring of betrokkenheid' op de klus wordt gezet? Daar ben je als opdrachtgever mooi genaaid.

Sommige bedrijven zijn keihard en stoppen bij de eerste de beste blunder direct de relatie met de opdrachtnemer. Andere bedrijven zijn te soepel en nemen te lang genoegen met werk dat bagger is.

Zie het economisch. Eerst bouw je credit op. Hoe hoger de credit hoe groter de kans dat gemaakte fouten worden vergeven. Maar ook daar zit een grens aan. Blijf als opdrachtnemer dus vooral scherp en blijf streven naar het beste resultaat: ook al is je opdrachtgever jaren een klant van je.