Goede marketing voor een slechte film

Daar zat ik dan. Bijna blanco voor wat zou komen. Mijn motivatie om voor de The Happening the kiezen was een trailer die ik ooit eens voorbij zag komen. Suspense. Onverklaarbare dingen, angstige gezichten, mysterieuze shots en intrigerende muziek. De trailer had mijn aandacht. Ik was nieuwsgierig en kon niet wachten om de film te zien. Dat zou een goede, spannende avond worden!

Dat maakt de rol van marketing weer eens duidelijker dan ooit. De trailer is goed, de film bagger. Wat een enorme tegenvaller. Ik kon niet eens beslissen of de 'huiveringwekkende' scenes serieus of ironisch waren bedoeld. Als ik het interview uit de Veronica-gids moet geloven, dan wilde de regisseur, M. Night Shyamalan (o.a. The Village, Signs) de beste B-film ooit maken. Mensen moeten tijdens de film de stuipen op het lijf krijgen en de angst van de acteurs voelen.

Welgeteld heb ik twee schrikmomenten gehad, direct opgevolgd door een gevoel van: wat stom en onrealistisch! Want, dat is de film voor mijn gevoel: èrg stom en èrg onrealistisch. Ik werd niet gepakt, niet geïntrigeerd en niet verbluft door het acteerwerk. Of er überhaupt een editor aan te pas is gekomen betwijfel ik. De scenes lijken zo aan elkaar vast te zijn geplakt en van een flow is totaal geen sprake. Daarnaast komt het thema niet sterk naar voren en is het acteurwerk ver beneden maat (tenzij de film daadwerkelijk een ironisch aspect beoogt). Als er al mensen zijn die deze film gaan zien en de film geweldig vinden, hoor ik graag waarom. Want, ik snap de film niet. Echt niet!

�