Grenzen bewaken

Interim-klussen, losse opdrachten, groepsfitnesslessen, mijn opleiding tot nationaal trainer... Ik doe meer dan ik zelf denk en verwacht van mezelf dat ik alles fluitend doe. Daar ligt natuurlijk een enorme valkuil. IK heb geen S op m'n borst en kan niet vliegen, maar heb soms wel die illusie. Vriendinnen vragen zich al maanden af waar ik al die energie vandaan haal. Ik vind het allemaal niet zo bijzonder wat ik doe. Zo veel is dat toch niet? En bovendien: ik vind alles leuk!

Minder leuk vind ik het feit dat ik kennelijk al maanden roofbouw aan het plegen ben. Ik werk veel, sport veel en probeer er ook nog een sociaal leven op na te houden. Om tijd te winnen leef ik op kant-en-klaarmaaltijden. Het gevolg: ik zeur al maanden dat ik geen energie heb en dat ik continu moe ben. Vindje het gek? Waar ben ik in godsnaam mee bezig?

Dus wordt het hoog tijd voor verandering. Inzicht is stap één, nu komt het moeilijkste, namelijk veranderen. Nou ja moeilijk. Zo moeilijk is het in feite niet: het magische woord is NEE.

'NEE, het komt nu niet goed uit dat je belt.' (Ik wil me 's avonds ook met andere dingen bezighouden dan met werk.)

'NEE, op dit moment zit ik volledig volgeboekt.' (Ook al gaat het om een half uurtje werk.)

'NEE, ik kan niet invallen.' (Ook al heb ik wel zin om de les te geven, mijn lichaam schreeuwt om rust.)

Het woord NEE zit niet in mijn systeem, al van jongsaf aan niet. En dan kies ik ook nog eens een beroep waarop NEE zeggen eigenlijk 'not done' is! Toch ga ik dat een stuk vaker doen. Niemand anders doet dat voor mij, dus moet ik dat zelf doen. Anders kan ik straks niet eens met alle wil van de wereld JA zeggen omdat mijn lichaam het begeeft. En NEE, dat wil ik zeker niet!