"Voor datgene wat je biedt, je kwaliteit en service, vind ik je... goedkoop." De klant kreeg het nauwelijks over zijn lippen. Begrijpelijk. Waarom jezelf in de vingers snijden door te zeggen dat je veel kwaliteit krijgt voor je geld? Ik was wel blij met deze biecht. Het deed mij nogmaals stilstaan bij mijn eigen toko. Wat is mijn kwaliteit/prijsverhouding? Ben ik echt zo goedkoop? Of valt het best mee?
Anderzijds heb ik ook het tegenovergestelde gehoord. Dat mijn prijzen erg hoog zijn. En dat twee weken wachten op alle webteksten wel erg lang is. Vraag is natuurlijk of je, als je deze luxe hebt, überhaupt zaken met dit soort klanten wilt doen.
Het blijft een moeilijke taak. Uitvissen hoeveel tijd een opdracht kost en een goede prijs/kwaliteitverhouding communiceren. Aan mijn uurtarief zal het niet liggen. Ik reken 65 of 75 euro per uur afhankelijk van de opdracht. Een vrij marktconform bedrag waar ik zeker niet onder ga duiken.
Als ik hoor hoe sommige bedrijven werken, dan ben ik misschien te lief. Mijn teller start niet meteen als een klant vraagt om een extra correctieronde. Ben ik een uur of twee extra bezig dan ik geoffreerd heb, dan factureer ik die niet. Of dat zo verstandig is, is een tweede. Snijd ik mezelf in de vingers? Of maakt mij dat als tekstschrijver juist krachtig en onderscheidend?
Een klant die een opdracht niet vertrekt omdat de offerte te laag is, is natuurlijk de omgekeerde wereld. Een garage die goedkoper is dan de dealer is niet per definitie een slechtere garage. Sterker, als opdrachtgever zie ik vaak het tegenovergestelde: teksten waar je de kachel mee kunt aanmaken, maar die schaamteloos vergezeld gaan van een stevige rekening.