Sinds ik op interimbasis werk doe ik nieuwe ervaringen op. Ervaringen die ik al lang niet meer heb gekend. Bijvoorbeeld de ervaring dat ik te maken heb met directe collega's.
Toegegeven, of die lekkernijen zo goed zijn voor mijn BMI of suikergehalte is nog maar de vraag. Voor het sociaal welbevinden is het hebben van zo'n werkplek wel degelijk goed. Voor mij in ieder geval wel. Ik werk een stuk relaxter, kan ook nog eens overleggen met collega's en leer veel nieuwe dingen bij, juist omdat ik veel samenwerk.
Zo ook vorige week toen ik samen met een collega intern een interview moest afnemen over het Oranje Huis Alkmaar. Het allereerste zichtbare en herkenbare blijf-van-mijn-lijfhuis van Nederland waar Woonwaard als woningcorporatie nauw bij betrokken is. Ik schrijf een artikel over dit onderwerp voor het medewerkersmagazine, terwijl mijn collega een artikel schrijft voor een blad dat naar andere corporaties gaat. Juist die verschillende insteken werken verfrissend op het gesprek. Ik merkte dat ik door de vragen van mijn collega geïnspireerd raakte en dat ik nieuwsgierig ben naar haar verhaal.
Werken op interimbasis geeft ook een bepaalde rust. In mijn geval start ik om 08.00 uur en ben ik om 16.30 uur klaar. Werk ik aan een losse opdracht, dan is het nog maar de vraag of ik op een bepaald tijdstip klaar ben. Geoffreerde uren worden vaak genoeg overschreden en de inspanning is relatief zwaarder. Vooralsnog voer ik ook losse opdrachten uit, maar of dat in de toekomst nog steeds zo zal zijn. Dat is voor mij nog maar de vraag...