Het is makkelijk om van het ene uiterste in het andere uiterste te vallen. Dat merk je soms weleens bij mensen die bijvoorbeeld een assertiviteitscursus volgen. Na de training hebben ze een enorme boost en kunnen ze doorslaan in assertief zijn en NEE-zeggen. Voor jezelf opkomen wordt dan pure botheid. Mensen in je omgeving schrikken zich dood en jij zegt of doet dingen waar je later spijt van krijgt.

Inmiddels heb ik gemerkt dat niet moet reageren in woede. Tijdens een woede-aanval ben ik onredelijk, negatief en vals. De emotie overspoelt me en ik lijk te verdrinken in mijn eigen woede. Voel ik daarnaast ook nog eens machteloosheid, dan komt er nog een potje verdriet bij ook. 'Actie!' Schreeuwt de emotie. 'Reageer op diegene die jou kwaad en verdrietig heeft gemaakt!'

Is de emotie door m'n lijf geraasd, dan kan ik helder nadenken en reageren. Ik kan diegene die me triggerde rustiger te woord staan en duidelijker mijn boodschap overbrengen. Zonder onredelijk te worden of mijn eigen woede te voeden.

Ik blijf mijn grenzen aangeven, maar doe dat op een vriendelijke manier. Goh. Daar gaat weer een overtuiging. Ik dacht dat ik niet zo assertief was, maar dat blijkt reuze mee te vallen!

Lees ook:

Onrecht, woede en martelneigingen
Woede positief inzetten