Arrogant, afstandelijk, zakelijk, vriendelijk, open, gesloten, sociaal, introvert, naïef, lui, sportief, sterk, depressief, koppig, kattig... En zo is de lijst van labels die anderen ooit aan me hebben gekoppeld oneindig. Maar wat zeggen die labels nou eigenlijk over mezelf?
Ik weet nog de allereerste keer dat iemand tegen me zei dat hij dacht dat ik arrogant was. Een klasgenootje van destijds. Ik schrok me dood. Ik arrogant? Maar zo wilde ik helemaal niet overkomen! Zo onzeker als ik was op 15-jarige leeftijd keek ik alleen strak voor me uit en liep ik vaak genoeg bekende mensen, waaronder familieleden, vrienden of klasgenootjes, straal voorbij.
Iedereen heeft een mening over je en kijkt door zijn of haar eigen bril. Loop je rechtop, kijk je niet om je heen en loop je met vastbesloten stappen op je doel af, dan vindt de een je arrogant en de ander je zelfverzekerd. En pats boem... Je hebt een label inclusief een mening die wel of niet iets over jou zegt.
(Overigens is dat klasgenootje later op zijn mening teruggekomen.)