LinkedIn blunder van het jaar

LinkedIn. Prachtig medium om te netwerken. Je kunt meteen zien wat iemand doet, wat zijn of haar CV is en hoe diegene eruit ziet. Als ik mensen tegenkom die ik ken stuur ik een verzoek om te linken. Andersom ook.

Dus kreeg ik op een dag het verzoek van Stefan om te linken.

Terloops keek ik naar zijn naam en foto. Geen belletje dat begon te rinkelen. Directeur van een bedrijf in Veghel, de plek waar ik de eerste 18 jaar van mijn leven heb gewoond en waar ik sinds dit jaar opnieuw woon. Nog steeds geen belletje.

Mijn nieuwsgierigheid won het van mijn onwetendheid. Dus stuurde ik beleefd een bericht:

< Hoi Stefan, dank je wel voor het toevoegen op LinkedIn. Hebben wij elkaar ook persoonlijk ontmoet?

< Hallo Louise, ja wij kennen elkaar. Het is wel al heel lang geleden. Ben altijd wel benieuwd geweest hoe het met je zou gaan en kwam je toevallig tegen op LinkedIn bij een berichtje van iemand. Daarnaast heb ik nu een traject waarbij jouw kennis en kunde van pas zou kunnen komen en heb daarom contact gezocht.Ik zit in Veghel en zou graag een keer willen afspreken. Naast de hoop dat je dan weer weet wie ik ben heb ik dan wellicht een casus voor je.

Hmm. Oké. Wij kennen elkaar dus. Niet handig dat ik dat vergeten ben. Maar wie is deze man in godsnaam? Stefan, Stefan, Stefan...

Stefan uit Veghel? Stefan, Veghel, lang geleden, benieuwd hoe het met me zou gaan? De hoop dat ik hem weer herinner.

?????????

O SHIT! Stefan!!!!!

Een tijdje terug lachte ik nog smakelijk om mijn vriendin die op een feestje een man tegenkwam met wie ze, zo bleek tijdens het gesprek, een one-night stand had beleefd. "Help me herinneren", zei ze. "Waar ken ik je van?"

Overkomt mij precies hetzelfde. Erger nog. Met Stefan heb ik zo'n twee tot drie maanden het bed gedeeld. Kennelijk heeft hij zelfs familie ontmoet. Hoezo een blunder?!!!

Mentaal fit zijn op werk- en privé-gebied betekent goed omgaan met ongemakkelijke situaties en blunders. Neem niet alles zo bloedserieus. Humor kan hierbij helpen. Gelukkig konden Stefan en ik er achteraf vreselijk om lachen.