Als pas gedoopte Bodybalancetrainer kan ik niet opboksen tegen de ervaring en kennis van trainers die al jaren bij de Les Mills familie horen. Dat moet ik ook niet willen, want dat is een strijd die ik niet ga winnen. Toch hoeft dat niet te betekenen dat mijn rol minder waardevol is. Sterker nog, het kan ook mijn kracht zijn. Ik kijk met frisse blik naar alles en waarschijnlijk motiveer ik andere, meer ervaren trainers om scherp te blijven.

Kijken naar elkaars presentatietechnieken stond op dag 2 op de agenda. En, eerlijk is eerlijk. Ik zag er tegenop. Dingen doen waar ik (nog) niet vaardig in ben maakt me onzeker. Opdracht was om een kwartaalworkshop voor te bereiden en te geven, iets wat ik nog nooit heb gedaan. Tja, en dan begint het gekakel in m'n hoofd. Ik hoor negatieve stemmetjes die me de stuipen op het lijf jagen. Straks bak je er niks van, je gaat struikelen over je woorden, of nog erger, ze vinden dat je niet trainerwaardig bent.

Negatieve stemmetjes belemmeren mensen om te groeien. Om te groeien heb je namelijk zo nu en dan anderen nodig. Anderen die je confronteren met je vaardigheden, je uitstraling of je gedrag. Helemaal als je wilt weten hoe je overkomt en of jouw boodschap wel duidelijk is. Het vereist een mindset. Van een Ik word gewezen op mijn zwakte naar Ik zie een kans om nóg beter te worden in de dingen die ik doe. En is dat niet iets wat iedereen wil?