'Ga je dit nog gebruiken? Wanneer trek je het aan? Waar ga je dit opbergen? Als je dit wilt bewaren dan vermoord ik je echt.' Gisteren had ik het zwaar. Heel zwaar. Streng maar rechtvaardig hield mijn vriendin allerlei items voor mijn neus waarover ik moest beslissen. Bewaren of weggooien?
Geloof het of niet. Maar de uren dat ze me hielp opruimen voelden als hel op aarde. Liever wilde ik koffie drinken. Kletsen over leuke dingen, lol maken. Gewoon gezellig doen. Beslissen over onbenullige kraaltjes, touwtjes, dopjes, oude cd's, boeken en wat voor dingen ik ook allemaal verzamel, vond ik drie keer niks. Ik krijg daar stress van. Enorme stress.
Maar hoe lang zeur ik al over het opruimen van mijn tweede slaapkamer? Al jaren ziet deze kamer eruit als een rommelzolder. Inclusief spullen waar ik de zin en energie niet voor heb om ze uit te zoeken. Al jaren zie ik de potentie van iets geweldigs moois. Een kamer die me inspireert. Waar ik heerlijk rustig kan zitten en relaxen. Of waar ik creatief bezig kan zijn met schilderen en tekenen.
Ja, ik zie het beeld voor me. Ongeveer dan. Een prachtige kamer waar ik me gelukkig voel. Geschilderd in warme kleuren en met de juiste spullen om me heen. Weinig spullen.
DE REALITEIT...
Zou ik dit probleem analyseren, dan heb ik last van uitstellend perfectionisme en ongeduld. Ik wil dat de kamer er perfect uitziet. Nu meteen. Snel. Direct. En zonder stress. In plaats van deze situatie te zien als een leuke uitdaging zie ik vooral bergen obstakels voor me. Want, wat doe ik met dat tapijt waar verder niks mis mee is? De roze bank met een grote (niet te verwijderen?) vlek maar die verder best grappig is? Marktplaats? Ja, erg leuk, maar waar haal ik de tijd vandaan om dat te regelen? Bij het grofvuil zetten vind ik ook zo jammer. Dus in het verleden sloot ik de deur van deze kamer en was het probleem weg. Als ik niet begin met opruimen dan heb ik geen opruimstress. En kan ik ook niet falen bij het creëren van de perfecte kamer.
Maar nu...
Wil ik toch die prachtige kamer en ben ik klaar met mijn uitstel- en perfectionistisch gedrag. Kennelijk kan ik dit project niet alleen aan. Hoe simpel opruimen ook is in mijn beleving. Wat me overigens nog meer irriteert, want kan ik verdomme niet eens spullen weggooien en deze kamer fatsoenlijk inrichten?! Kennelijk niet. Dat heb ik jaren 'geprobeerd'. Hooguit verschuift de rommel van de ene hoek naar de andere hoek. Dus accepteer ik van mezelf dat ik op dit gebied hulp moet inschakelen. Iemand die wél makkelijk dingen kan weggooien en me kan ondersteunen bij het behalen van mijn doel: het creëren van een mooie, opgeruimde, inspirerende kamer.
Dank je Andu, ik ben blij dat je me hiermee helpt!
Ga eens bij jezelf na...
Heb jij projecten waar je al heel lang tegenaan loopt? Iets waar je je aan ergert, maar waarbij je geen of onvoldoende actie onderneemt? Misschien wordt het dan tijd om hulp in te schakelen. Door projecten aan te pakken die blijven liggen pak je (onbewuste) stress aan en ga je je mentaal beter voelen.
Laatste Reacties
Weblog Archief
-
Ik denk dus ik ben in de war
18-01-2015 -
Doorgeslagen workaholic
23-12-2013 -
Tangaslipautomaat in wc
04-05-2010 -
De economie van disbalans
28-10-2008 -
Vrij zijn is een illusie
19-12-2007 -
Psycholoog bij HumanCapitalCare: hoe bevalt mijn nieuwe baan?
31-12-2019
Graag gedaan hoor, maar het meeste werk en beslissingen heb jij ze zelf wel gedaan! Ik stelde alleen hopelijk de juiste vragen ;)
Ben trots op je, was inderdaad niet makkelijk maar een begin is er!
We gaan door tot we het af hebben zoals jij het in gedachten hebt!
Stress van schouders af, nooit meer "opruimstress" !
Welkom inspirerende kamer :)
xxx