Zojuist las ik de column Prachtige puntkomma's van Eric Tiggeler. In deze column pleit de auteur voor meer gebruik van de puntkomma, een leesteken dat tegenwoordig nog maar zelden wordt gebruikt. Eerlijk is eerlijk, ik moest stiekem een klein beetje lachen. Want nee, ik zie in tegenstelling tot Tiggeler de puntkomma niet als een exclusief leesteken of als een geschenk.
Voor de duidelijkheid: de puntkomma kun je gebruiken bij opsommingen, maar ook als je op subtiele wijze wil aangeven dat twee zinnen iets met elkaar te maken hebben. Of een willekeurige Nederlander hetzelfde stellige antwoord zal geven? Vooral wat samenhang tussen zinnen betreft? Ik vermoed van niet. Voor mij voldoende reden om de puntkomma zo veel mogelijk uit mijn teksten te schrappen.
Daarnaast vind ik de puntkomma een relatief 'druk' teken. Veel gebruik van dit teken oogt op papier of scherm rommelig. Althans, zo beleef ik dat. Ik zie liever een gedachtestreepje, een komma of een dubbele punt.
Dus nee, voor mij geen subtiele samenhang of drang naar overdreven perfectie bij het schrijven van een tekst (in ieder geval niet via de puntkomma). Ik stel liever de lezer voorop. Juist diegene die niet het fijne van lastige leestekens afweten...
Smaken verschillen en dat is maar goed ook. Anders zou de wereld er in mijn ogen een stuk saaier uitzien!
Laatste Reacties
Weblog Archief
-
De keerzijde van perfectionisme
16-07-2012 -
'Doet u aan tekstverwerken?'
04-10-2007 -
All the way voor wensklanten
18-06-2009 -
'Wat doet ze dan?'
26-04-2010 -
Nooit goed genoeg
21-03-2013 -
Rondjes lopen, malen en stagneren
18-01-2010