Zojuist heb ik een gesprek gehad met mijn nieuwe boekhouder. En nee, ik had er geen zin. Want, dan zou ik weer geconfronteerd worden met mijn uitstelgedrag. Het gedrag dat ik al maanden vertoon uit angst om de volgende stap te nemen.
Ik had het idee dat ik al maanden in een cirkel aan het rondlopen was. Wat wil ik met mijn onderneming? Welke richting ga ik op? Waar ligt mijn echte passie? In mijn hoofd was ik allerlei stappen aan het nemen, maar de dingen werden niet concreet. Alsof ik geremd werd in mijn eigen vooruitgang. Alsof iemand me influisterde dat de tijd niet rijp genoeg is, dat ik er niet klaar voor ben, dat ik moet wachten op... Tja, waarop eigenlijk? Soms moet je gewoon de sprong wagen. Of een vriendelijke duw krijgen. In mijn geval van mijn boekhouder.
Laatste Reacties
Weblog Archief
-
Schizofreen is zo gek nog niet
20-08-2012 -
Marketing en communicatie anno 2020
06-02-2008 -
Is balans tussen werk en privé onzin?
16-01-2012 -
Sociale druk op vrouwen om kinderen te krijgen
18-07-2016 -
Dankbaarheid is niet suf
14-12-2012 -
Bewust opvoeden van peuters. Update van mijn mama-rol
09-05-2019
En dat heeft alles te maken met de beperktere kennis die je van anderen hebt. Van jezelf weet je alle ins en outs en bij anderen is dat inzicht (gelukkig maar) nooit zo compleet.