De webteksten zijn klaar. Nu die pay-off nog. Shit. Ik kom er niet uit. Alles wat ik tot nu toe heb bedacht wordt van tafel geveegd. Doet een ander het niet (heb inmiddels verschillende mensen om advies gevraagd), dan doe ik het zelf. Nietszeggend. Niet sterk genoeg. Boring...!
Lekker dan. Waar blijft dat zinderende hoera-gevoel? Het gevoel dat ik de perfecte slogan heb gevonden? Of ben ik gewoon bang dat de klant mijn verzinsels afbrandt met de woorden: 'En heb je daar zo lang over moeten nadenken?'
Au. Dat doet pijn. En juist die pijn wil ik vermijden. God, wat een doemscenario. Daar ben ik op sommige momenten wel briljant in, al zeg ik het zelf. Het leven van een tekstschrijver gaat niet altijd over rozen, al is dat volgens sommigen niet verstandig om dat wereldwijd op een blog te verkondigen.
Stampvoetend ga ik daar verandering in brengen. Soms duurt een opdracht langer dan gepland. Het is niet anders. Toch wordt het hoog tijd om knopen door te hakken. Binnen een week wil ik het resultaat naar de opdrachtgever mailen. En nu ècht...
Laatste Reacties
Weblog Archief
-
Ik ben zwanger, en nu?
31-05-2017 -
Tips voor computerogen
16-05-2007 -
Wat wil jouw emotie vertellen?
17-03-2011 -
Mannen, vrouwen en conflicten: een wereld van verschil
21-05-2012 -
Een online knipoog werkt dubbelop ;-)
19-09-2007 -
Druk druk druk
25-04-2007