Ik weet nog de eerste keer dat me gevraagd werd naar een strippenkaart. Geen strippenkaart voor de bus, tram of metro, maar een overeenkomst waarbij de opdrachtgever tot een maximum aan vooraf overeengekomen uren opdrachten bij me neer kan leggen.
'Kan ik ook strippen bij je kopen?'
'Uh, strippen?' (Wat bedoelt ze nou?)
'Ja, een strippenkaart met uren. Dan ben ik tenminste in een keer klaar en kan ik gewoon opdrachten bij je neerleggen.'
'Ja hoor, dat is geen probleem! (Graag zelfs!)
'Prima, kun je dan een offerte voor me maken voor 100 uur? Of maak er maar 160 uur van, dan ben ik voor het komende jaar klaar.'
'Dat is goed. De offerte ontvang je zo snel mogelijk, maar uiterlijk morgen.' (Wow, niet te geloven! 160 uur!)
Toen ik de telefoon neerlegde sprong ik een gat in de lucht. Wat was ik trots op mezelf! En blij. Dat betekende nl. een stukje zekerheid, iets wat je als tekstschrijver best goed kan gebruiken.
Toegegeven, ik heb er hard voor gewerkt. De offertes die ik eerder voor deze opdrachtgever heb uitgeschreven, waren volledig misgecalculeerd. Aangezien ik vind dat ik daar zelf verantwoordelijk voor ben, heb ik de opdrachtgever niet met mijn probleem lastiggevallen. Uiteindelijk heeft mijn harde werken vruchten afgeworpen. En declareer ik naar eerlijkheid en vooral redelijkheid, maandelijks de daadwerkelijk gemaakte uren.
Na zo'n verhaal weet ik in ieder geval weer waarom ik investeer!