Vechten of loslaten?

Vechten voor een vriendschap of een relatie, lijkt er misschien op dat de ander niet wil, het komt dan van één kant en dat zal alleen maar energie vergen van jezelf. Ik denk, niet vechten, maar accepteren zoals het is en lekker verder gaan met alles en iedereen om je heen waar je positieve energie van krijgt.

En tja, wanneer weet je wanneer het de tijd is dat je verder moet gaan zonder hem of haar, heel moeilijk vind ik. Maar ben ervan overtuigd, dat je uiteindelijk toch een aanwijzing krijgt.

Zoals Sasja al zegt, zul je daar vanzelf een aanwijzing voor krijgen. Je kun blijven vechten, maar als jij de enige bent die vecht is dat verspilde energie. Je zult ooit op het punt komen dat je beseft dat je er meer energie insteekt dan dat je ervoor terug krijgt. Een druppeltje energie erbij kan dan net dat ene druppeltje zijn die je uit balans brengt, en die ervoor zorgt dat je de beslissing neemt ermee te stoppen.

Dan kun je beter je tijd en energie steken in (nieuwe) zaken waar je wel wat voor terug krijgt.

Dit geld overigens niet alleen in vriendschap en relaties, maar ook op werk gebied ;-)

Misschien is de mate waarin je, via het contact energie en inspiratie krijgt een goede richtlijn. Hoe voel je je in de aanwezigheid van de ander? Word je leeggezogen? Of vergeet je de tijd en krijg je zin om allerlei dingen te doen? Daarnaast is de vraag hoeveel 'krediet' er inmiddels is opgebouwd. Een langdurige vriendschap of relatie kan meer 'hebben' dan een relatief nieuw contact. En inderdaad, dat geldt ook voor je werk!

Misschien moeten we het economisch bekijken. Wat stop je erin en wat krijg je ervoor terug? Zodra de balans te lang zoek is wordt het tijd om zonder de ander/je huidige baan verder te gaan.

Ik denk zo ie zo al dat als je je begint te storen aan iets van je vriendschap of relatie dat het de moeite niet eens meer waard is.
Mensen die er voor vechten lijken naar mijn beeld denken iets te verliezen wat ze niet hebben of gewoon bang voor eenzaamheid