Ongelooflijk maar waar. Ik hoorde vandaag van een geïnterviewde dat zij, om het muziekonderwijs een impuls te geven, verplicht gitaarles moest volgen.
Zonder overleg werd door het schoolbestuur besloten dat alle leraren en leraressen een instrument moesten leren bespelen. Het werd niet de piano, de blokfluit of de viool. Nee, het werd de gitaar. Persoonlijk zou ik dat wel leuk hebben gevonden. De baas die voor mij tien gitaarlessen betaalt? Ik teken ervoor! Helaas was de basisschoollerares er zelf minder door gecharmeerd. Met een lang gezicht zat zij tien weken lang te gruwelen van de snaren. Om van de irritatie aan haar vingers niet te spreken.
Het schoolbestuur had beter moeten weten. Het verplichten van een dergelijke cursus valt zeker niet in goede aarde. Om van motivatie niet te spreken. En zonder motivatie blijft de kennis die je krijgt toegereikt niet lang hangen. Ook bij de lerares die nu juist een hekel aan de gitaar heeft gekregen (en overigens nog steeds geen noot kan spelen).
Ze had graag gewild dat haar was gevraagd welk instrument ze wilde leren bespelen. Ze had het überhaupt prettig gevonden als er van tevoren was gecommuniceerd. Niet dus.
Hoe kan het dat uitgerekend een schoolbestuur zo weinig weet over communicatie en motivatie? Ik sta voor een raadsel...
Laatste Reacties
Weblog Archief
-
Volg je intuïtie. Of toch maar niet?
05-02-2016 -
Geven, geven en nog eens geven
26-03-2010 -
Verliefdheid maakt afhankelijk
27-04-2011 -
Coachende journalist (3)
01-02-2008 -
Help, ik denk zo negatief!
19-03-2014 -
Live your brand
13-11-2007
Ik snap ook niet het doel van de lessen. 'Om het muziekonderwijs een impuls te geven'? Moesten de leraren het dan aan de leerlingen overdragen? Of wilden ze muziekleraren 'sponsoren'? Vond het schoolbestuur dat hun personeel cultuur bijgebracht moest worden? 'k Snap er geen snars van.
Bovendien had ik gekozen voor de piano!