'Hello. Where do you come from?' Plotseling liep ik niet meer alleen langs het Gardameer, maar liep er een oude, bejaarde heer naast me. Het eerste wat ik dacht was: 'Wat wil deze man in godsnaam van me?'
Alle standaard versierzinnen passeerden de revue.
'How long are you staying here?'
'Where are you staying here?'
'Do you like it here?'
Enigszins verveeld wilde ik het gesprek afkappen. Het was vroeg in de ochtend, nauwelijks 09.00 uur. Ik wilde genieten van het prachtige uitzicht, het Gardameer en de rust. Het laatste waar ik zin in had was een nietszeggend small talk gesprek met een oude man die me een ongemakkelijk en verveeld gevoel gaf.
Wat nu? Hoe ga ik dit aanpakken? Ik besloot vluchttactieken zoals negeren, kortaf zijn of gewoon zeggen dat ik geen zin had in een gesprek te laten voor wat ze waren. Sterker nog. Ik besloot dat een ochtendpraatje met een Italiaanse bejaarde man wellicht iets interessants zou kunnen opleveren. Langer dan 5 minuten zouden we waarschijnlijk toch niet praten, dus waarom ook niet?
De man oogde bijzonder. Ik kon zien dat hij in zijn jongere jaren een zeer knappe man was geweest. Zijn mooie witte tanden en charmante lach zouden menig vrouwenhart sneller doen kloppen. Zijn hoofd was kaal, licht glanzend met een mooie bruine kleur van de zon. Ik schatte hem qua leeftijd rond de 70. Hoewel de soepelheid uit zijn lijf was verdwenen zag hij er fit en vitaal uit. Zijn mooie blauwe heldere ogen straalden tevredenheid en geluk uit.
Na een moment van stilte kwam het gesprek verder op gang:
'Every day I walk 20 kilometers.'
Plotseling was mijn aandacht getrokken. Al zou ik deze man meteen hebben afgewimpeld, dan zou ik deze informatie nooit hebben ontvangen. Wat een verrassende wending van het gesprek.
'20 kilometers. Wauw. That's a lot.'
'Yes. I start at 6.30. I walk about 3 hours.'
Van een ongemakkelijk en verveeld gevoel veranderde mijn gevoel naar een gevoel van nieuwsgierigheid. Binnen een paar minuten had ik respect gekregen voor deze man. Een man die dag in dag uit 20 kilometer langs het Gardameer loopt. Een man die waarschijnlijk honderden small talk gesprekken heeft gevoerd. En een man die tevreden en gelukkig uit zijn ogen kijkt. Ik liep nog even een stukje met hem verder mee waarna ik besloot om afscheid te nemen en van het uitzicht te genieten. De man 'ciao'de' me gedag en liep vrolijk verder, op naar het volgende small talk gesprek.
Mentaal fit zijn betekent met een open blik naar situaties kijken. Sommige situaties kunnen je daardoor iets leuks of interessants opleveren. Bijvoorbeeld een verrassend gesprek!