Yoga in de regen

Sommige van deze dames hebben geen flauw idee wat ze te wachten staat. De een roept dat ze niet lenig is, de ander dat ze niet fit is. De volgende is ervan overtuigd dat ze er niks van bakt. Veel gelach, dat is een goed teken, de groep heeft er zin in.

En ja hoor. De dames zijn nauwelijks binnen of het begint enorm te plenzen. Wat nu? Terwijl ik me met de dames bezighoud loopt Lara, eigenaresse van Creighton's, direct naar buiten om het weer in levende lijve te checken. Nieuwsgierig wachten we haar nieuws af. "De hoosbui is voorbij, nu druppelt het alleen, dus ik zou gewoon beginnen", adviseert ze.

Prima! Enigszins ongemakkelijk gaan de dames voor me staan. Er wordt een hoop gelachen, terwijl ik ter plekke mijn les aanpas om rekening te houden met de kleding van de dames, de motregen en hun stemming.

Na een half uur besluiten we om naar binnen te gaan. De motregen werd een hoosbui. 'Hé, wat jammer', roepen de dames. Wat nu? Samen met Lara en de groep dames besluiten we om enkele tafels en stoelen opzij te schuiven en de les binnen te vervolgen. Het was even passen en meten, maar het resultaat was super. Heerlijk om te merken dat deze dames tijdens de 10 minuten durende ontspanning volledig tot rust kwamen en dat ze genoten van de les.

Het leuke aan dit soort opdrachten is de onvoorspelbaarheid. Ik moet als docente snel schakelen en reageren. Zomaar een gemiddelde les afdraaien zoals op een sportschool, dat zit er niet in. Al voordat de les start moet ik het niveau inschatten en de behoefte van de groep. En niet geheel onbelangrijk, ik moet de mensen een goed gevoel geven. Nég meer dan op de sportschool! Juist omdat ze me niet kennen en nauwelijks weten wat er gaat gebeuren.

Nu heb ik ontzettend veel energie en voel ik me geïnspireerd. Wat geeft het toch enorm veel voldoening om mensen een goed gevoel te geven!