Het is een onverklaarbare liefde. Een liefde die heersende normen en waarden overstijgt. Een platonische liefde. Een onvoorwaardelijke liefde. Een liefde die veel mensen raar vinden. De liefde tussen mijn ex-man en mij.
Het is een krachtig gevoel. Een onzichtbare verbintenis. Een contact die de vijf zintuigen overstijgt. Er is geen verwijt, geen boosheid, geen haat. Puur onvoorwaardelijke liefde. Hij is mijn maatje. Mijn nuchtere en praktische kant. Als ik behoefte heb aan advies of even wil spuien, dan bel ik hem. En als hij kan helpen, dan doet hij dat. Andersom geldt precies hetzelfde.
Voor buitenstaanders is het raar. Het lijkt alsof we nog steeds een relatie hebben. Alleen wonen we niet samen en delen we geen bed. Voor ons voelt het volledig anders. Al zou ik mijn ex weken of maanden niet spreken, dan is het goed. Spreek ik hem elke dag, dan is het ook goed. Er is geen verplichting, geen verwachting. Gewoon liefde.
Ik ben blij voor hem dat hij gelukkig is met zijn nieuwe vriendin. Ik ben zelfs blij als zij gevoelens toont van jaloezie. Voor mij is dat een teken dat zij sterke gevoelens heeft voor mijn ex. Zij wil graag op de eerste plaats staan, niet op de tweede plaats, net achter mij. Totaal begrijpelijk en zeker mogelijk. Er is namelijk geen competitie. Ik ben geen bedreiging. De liefde tussen mijn ex en mij is volledig anders dan de liefde tussen hen twee. Ik heb geen behoefte meer om 's avonds in het bed van mijn ex te kruipen. Ik gun mijn ex deze prachtige vrouw want ik vind haar fantastisch!
Dat we uit elkaar gingen was pijnlijk, maar uiteindelijk heel liefdevol. Zo konden we beiden groeien en onszelf ontwikkelen. Hij ging zijn kant op, ik de mijne. De liefde is gebleven. Het is een mooie liefde. Misschien wel een spirituele liefde. Een liefde waar ik ontzettend dankbaar voor ben. Maar anders dan ik voor een liefdesrelatie wens.
Voor zo'n relatie wens ik een diepe intimiteit op alle fronten. Vuurwerk, passie en lichamelijke aantrekkingskracht. Diepzinnige gesprekken over allerlei onderwerpen. Inspiratie voor mijn werk. Zin om dingen te ontdekken. Van het leven te genieten, grenzen op te zoeken en achtbaangevoelens. Een hele waslijst, maar voor mij volledig acceptabel. Want waarom zou ik met minder genoegen nemen?