Iedereen wil gelukkig zijn. De manier waarop we dit geluk zoeken verschilt van mens tot mens. Niet iedereen slaagt hierin. In deze serie van blogs ga ik dieper op dit onderwerp in. Hierbij gebruik ik mijn persoonlijke ervaring en mijn praktijkervaring als psycholoog, trainer en coach. Blog 10 gaat over leven in het nu. Een hippe uitspraak en voor sommige mensen wat zweverig. Maar toch draagt leven in het nu bij tot meer geluk. Wat houdt dat precies in, leven in het nu. Waarom draagt dat bij tot meer geluk? En hoe doe je dat?

12 september 2017. De dag dat mijn moeder is overleden. Het is nu bijna een jaar later en er zijn genoeg momenten dat ik nog steeds niet kan geloven dat ze dood is. Dit afgelopen jaar is best intens geweest. Hoogzwanger mijn moeder verliezen, mijn leven weer oppakken, wennen aan een nieuwe situatie met een kind. Achteraf gezien heb ik mijn situatie misschien wat onderschat.

Nog steeds ben ik elke dag blij als ik mijn dochtertje Emily zie. Van een kleine ukkepuk is ze al echt een klein meisje geworden dat nieuwsgierig de wereld verkent. Ze is vrolijk, tevreden en erg beweeglijk. Ze wil alles pakken en vooral alles in haar mond stoppen. En wat vind ik het toch snel gaan allemaal!

Mannen vallen op jongere vrouwen. Vrouwen vallen op oudere mannen. Dit vinden we niet gek. Toch zie ik steeds meer het tegenovergestelde. Vrouwen die een relatie krijgen met een veel jongere man. Dit hoeft geen probleem te zijn. Of toch wel?

Het huishouden. Zorgen voor de kinderen.  Dingen organiseren en regelen. Werken. Aandacht geven aan je partner. Tijd besteden aan je vrienden. En oh ja. Eigenlijk moet je ook tijd inplannen voor jezelf. Als mama heb je een hoop dingen te doen. Dingen die perfect afgehandeld moeten worden.

'Als je maar hard genoeg werkt, dan kun je bereiken wat je wilt.' 'Van hard werken is nog niemand dood gegaan.' 'Wil je wat bereiken, dan moet je er wel wat voor doen.' Dit zijn zomaar enkele uitspraken die gangbaar zijn in onze westerse maatschappij. Ze klinken logisch en aantrekkelijk. Toch begin ik steeds meer te twijfelen aan dit soort uitspraken. Want kloppen deze uitspraken wel? En nog veel belangrijker: word je er gelukkig van?

Mei 2010. Het moment waarop ik nationaal trainer voor Bodybalance werd. Precies acht jaar later neem ik officieel afscheid van deze rol. Het was een moeilijke beslissing, maar de komst van mijn dochtertje Emily en grote nieuwe opdrachten voor mijn bedrijf maakten de keuze makkelijker. Geen nationaal trainer meer...

'Ik vind mijn werk geweldig. Maar nu moet ik toch echt wat veranderen. Laatst zat ik bij de dokter vanwege benauwdheidsklachten en duizeligheid. Ook hij waarschuwde me. Ik kan zo niet doorgaan. Gemiddeld werk ik zo'n 80 uur in de week. Als ik wel zo doorga dan haal ik de 50 niet.'

'Volgens mij heb ik 12 jaar onder een steen geleefd. En nu zit ik in een soort midlife crisis. Iedereen om me heen krijgt kinderen. Ik moet er niet aan denken. Sterker nog, ik weet helemaal niet wat ik met mijn relatie wil.' Openhartig vertelt de 33-jarige Nederlandse D. over haar relatie.