Inmiddels werk ik ruim 2 maanden bij HumanCapitalCare.  En ik kan niet anders zeggen: ik ben blij met de stap die ik heb genomen.

Juli 2005. De maand en het jaar waarin ik officieel als zzp'er begon. Ruim 14 jaar later besluit ik om in loondienst te gaan. Wat een enorme verandering. En wat heb ik er zin in!

Vorige week kreeg ik deze e-mail: "Ik kwam je artikel tegen op jouw website 'Zwangerschap en je hormonen. De (slechte?) relatie met je partner'. Het is zo herkenbaar. Ondanks dat het herkenbaar is, maakt het je relatie ook zo onzeker."

Een van mijn opdrachtgevers vertelde het volgende: 'Mijn medewerkers klagen dat het zo ontzettend druk is. Ik wil weten of het daadwerkelijk zo druk is, of dat ze zich druk maken. Want daar zit toch echt een wezenlijk verschil in.'

20 mei wordt Emily officieel een peuter. Het afgelopen anderhalf jaar dacht ik nog vaak: goh, wat is ze toch een gemakkelijk, rustig, vrolijk en lief meisje. Alle verhalen over stress en irritatie tijdens het moederschap, daar herken ik me nauwelijks in. Zo denk ik nu: de rust is over. Emily zoekt grenzen op en ik moet heel bewust zijn in mijn gedrag en de dingen die ik zeg.

Iedereen wil gelukkig zijn. De manier waarop we dit geluk zoeken verschilt van mens tot mens. Niet iedereen slaagt hierin. In deze serie van blogs ga ik dieper op dit onderwerp in. Hierbij gebruik ik mijn persoonlijke ervaring en mijn praktijkervaring als psycholoog, trainer en coach. Blog 11 gaat over tijd voor jezelf nemen. Waarom is dat soms zo lastig? En welke onderliggende redenen zie ik in mijn praktijk?

In een vorige mama-blog schreef ik het al. Wat gaat de tijd toch snel! Zo loop je rond met een dikke buik en zo stapt je kindje vrolijk de kamer rond en is ze officieel een dreumes.

Emily is namelijk 1 jaar oud. 14 maanden oud om precies te zijn. Ze loopt apetrots rond, kijkt helder de wereld in en brabbelt er vrolijk op los. Nog steeds geniet ik elke dag van haar. Wat is ze toch een heerlijk meisje!