Mensen houden van hokjesdenken. Zodra ze een beeld van een situatie hebben gevormd blijft dat beeld als een kras op een steen in het geheugen gegrift. Dat geldt ook voor meningen over mensen. Al bij het eerste contact krijgen mensen een stempel. Aardig. Niet aardig. Arrogant. Afstandelijk. Open. Vriendelijk. Luidruchtig. Introvert. Slim, dom... Dat helpt om de wereld overzichtelijk te houden.
Is je overtuiging de realiteit?
De sportschool is een goede plek om je eigen overtuigingen en vooroordelen te testen. Juist omdat iedereen in sportkleding rondloopt en je op basis van deze kleding niet goed kunt inschatten wat iemand in het dagelijkse leven doet. Ik vind het elke keer weer verrassend hoe ik mensen een stempel geef, ze een beroep of werkzaamheden toeschrijf, om vervolgens volledig verrast te worden door de realiteit. De ongemakkelijk bewegende man rechtsachter in de zaal blijkt directeur te zijn van een groot bedrijf. De stille, teruggetrokken dame die altijd aan de linkerkant van de zaal staat is kleuterjuf. De jongeman die trouw mijn Bodybalancelessen bezoekt is timmerman.
Is alleen datgene wat je ziet realiteit?
Natuurlijk werkt het ook andersom. Gisteren vertelde een deelnemer uit mijn groepsles dat ze per toeval op mijn website is gekomen en verrast was door de dingen die ik doe. Deelnemers zien mij in de rol van instructeur en gaan er voor het gemak vanuit dat ik alleen maar lesgeef op de sportschool. Logisch, maar voor mij niet de realiteit. Ik doe ook veel andere dingen.
Ik wil overzicht!
Het brein snakt naar eenvoud en overzicht. Dat is begrijpelijk omdat we in het dagelijkse leven veel informatie moeten verwerken. Vaak is dat ook handig. Als je weet dat je bijna over je nek gaat bij het eten van spruitjes, dan zet je ze niet wekelijks op tafel. Als je hond graag andere honden aanvalt, dan loop je niet voor de lol tijdens hondenspitsuur door het park.
Mensen zijn veelzijdiger
Mensen, dat is een ander verhaal. Een mens is zo veelzijdig als er soorten thee zijn. Ook situaties lokken bepaald gedrag uit. Als ik me ongemakkelijk voel, kan ik volledig stilvallen. Als ik me goed voel, klets ik mensen de oren van het hoofd. Ben ik dan stil of druk? Of gewoon beide afhankelijk van de situatie?
Ga eens voor jezelf na. Hoe snel stop jij mensen in een ijzeren hokje? Blijf jij open voor de veelzijdigheid van een mens? Of laat jij je leiden door je eerste oordeel?
Weer een mooie tekst
Ik heb al lang geleden geleerd dat een eerste indruk zeker niet juist hoeft te zijn en laat me daar ook zeker niet door leiden.
Wat iemand meemaakt in het leven kan zijn/haar gedrag behoorlijk veranderen en je weet niet wat er is gebeurd vlak voor die eerste kennismaking. Iemand die bijvoorbeeld net promotie heeft gekregen zal heel anders overkomen dan als die zelfde persoon net te horen heeft gekregen dat hij/zij ontslagen wordt
Mijn mening over iemand kan dan ook vrij makkelijk aangepast worden naar mate ik meer over die persoon te weten kom. Daarbij let er er wel op dat wat anderen over die persoon te zeggen hebben ook gekleurd is door hun mening over die persoon.
Ik vind dat mensen niet in een hokje geplaatst horen te worden, aangezien iedereen uniek is en andere dingen heeft meegemaakt. Als je dan perse mensen in een hokje wilt plaatsen, geef dan iedereen zijn of haar eigen persoonlijke hokje (wat het nut van in hokjes plaatsen eigenlijk al weer teniet doet)
Groetjes
Marc