Eigenlijk maakt het niet uit wat ik over mezelf schrijf. Wat ik schrijf, qua emoties, gedachtes en gevoelens is toch niet uniek. Iedereen maakt angst mee, verdriet, boosheid en frustratie. Dus waarom zou ik me verschuilen achter een gemaakt masker?
Natuurlijk verschillen mensen in persoonlijkheid. Iedereen heeft zijn of haar eigen kwaaltjes, eigenaardigheden, kwaliteiten, voorkeuren, normen en waarden. Maar, wijs mij de eerste twintigplusser aan wiens hart nog nooit is gebroken? De eerste persoon die nooit onzeker is? Diegene die geen moment van twijfel of besluiteloosheid heeft gekend?
Mooi weer spelen doen we allemaal. Niet iedereen hoeft in geuren en kleuren te weten wat je allemaal bezighoudt. Maar is het juist niet spannend om eens te vertellen dat het niet goed met je gaat? Of, als dat eerder je realiteit weerspiegelt, om te vertellen dat een bepaald onderwerp je heel erg bezighoudt? Of, als dat de waarheid is, vol overtuiging te zeggen dat je je geweldig voelt?
Durf jij eerlijk te zijn op elk moment van de dag?