Spiegeltje spiegeltje... Hoe echt ben jij?

Je hebt daar hele goede punten. Maar als je weet dat iedereen zo zijn of haar kwaaltjes, eigenaardigheden etc. heeft, heb ik gauw zoiets van, waarom zou ik dat van mij nog vertellen. Maar dan aan de andere kant, als je juist open en eerlijk naar elkaar kunt zijn, door te kunnen vertellen dat je ergens mee zit, kan de ander je vaak wel weer op weg helpen met adviezen. En zo kun je elkaar ook wel weer vooruit helpen.

Ik denk dat veel mensen continu bang zijn voor oordelen. Want wat als het niet goed gaat met je? Dan ben je zwak, niet sterk, zielig, vul maar in. En dat word je afgewezen, tenminste, in jouw gedachtegang.

'Image is everything' staat hoog in het vaandel bij veel mensen. Durf tegenwoordig nog maar eens jezelf te zijn in alle omstandigheden.

Ik ben het eens met wat je hebt geschreven, over dat het niets uit maakt wat je schrijft over je gevoelens.
Het maakt ook niets uit of je over je problemen verteld of schrijft, het is gewoon een uitstel van het probleem dat je ervaart.
We denken namelijk veel te moeilijk over problemen die we (denken te) ervaren,
iemand die zich zelf is denkt er namelijk niet over.

Ik vindt het deel van 'image is evrything' een leuk voorbeeld van wie je niet bent gewoon een toneel rolletje zo dat je in ieder geval een ander maar niet lastig valt.
Maar wie ben je dan wel als je jezelf bent?
Met andere woorden hoe weet je nu eigenlijk niet of je jezelf bent of gewoon een toneel rolletje aan het spelen bent?
een soort van image over een ander image :D

@Joop. Wat bedoel je precies met 'het is gewoon uitstel van het probleem dat je ervaart'. Als iemand vertelt of schrijft over een probleem dan ervaart diegene toch een probleem?

En wie ben je als je geen rol speelt? Dat is een goede vraag. De vraag wordt dan, misschien: wanneer speel je een rol? Of wanneer pas je je aan terwijl je wel jezelf bent? Ben ik bijvoorbeeld mezelf als ik lesgeef, of speel ik een rol? Als ik mezelf vergelijk in Bodypump, Bodybalance/Balance+, Bodycombat of Zumba, dan geef ik tijdens elk programma anders les, passend bij de essentie van het programma. Wellicht kom ik dan anders over. Dat voelt bijna nooit altijd alsof ik een rol speel.

Is 'jezelf' zijn misschien hetzelfde als 'je goed' of 'een' voelen binnen een bepaalde situatie? Dus eigenlijk volledig zorgeloos zijn/onafhankelijk zijn van de mening van anderen?

Nou ik bedoel daar mee dat door er over te praten of schrijven je een soort ontlading krijgt van "he he dat lucht best op".
Niet dat ik deze methode afkeur, het is alleen zo dat het alleen even een pleister op de wondt is, is waar je aandacht aan geeft op een negatieve manier.

Met jezelf zijn bedoel ik eigenlijk 'handelen zonder na te denken' of èèn voelen van binnen.
En ja je bent dan onafhankelijk van de mening en overtuigingskracht van anderen.

En nogmaals een ja op de vraag of jij jezelf bent als jij les geeft, het is inderdaad waar dat elke les een essentie heeft, door dat je jezelf bent pas je je daar makkelijk aan waardoor je als het ware in welke les dan ook los durft te laten.

Ik vindt het moeilijk uit te leggen wat en wanneer iemand een rol speelt of niet, het is wat makkelijker te zien dan uit te leggen :D

@Joop, Ik vind dat je daar aan de ene kant wel gelijk mee hebt, maar dat is alleen als je het met iemand deeldt die daar verder niet echt mee om kan gaan. Maar als je het deeld met iemand die jou ook meteen weer wat adviezen voor je heeft, kan dat wel helpen met je verwerkingsproces.

En met de stlling of je jezelf bent als je les geeft is eigenlijk niet altijd waar. Soms heb je je dag niet en toch moet je je les geven met de bijbehorende essentie, een goed gevoel overbrengen en een smile op je gezicht, terwijl je je op dat moment helemaal niet zo voelt. Maar je moet dan op dat moment, om de leden een goedgevoel te geven van die les.

Het is ook inderdaad best moeilijk om het te verwoorden.

@Sasja, tsja het zal van mijn kant wel recht toe recht aan zijn denk ik dat het probleem en de oplossing eigenlijk 1 zijn, dat ik het vragen naar hulp of advies wat achterhaalt vindt.
Maar het is inderdaad een mogelijkheid door middel van adviezen je door je verwerkingsproces te helpen.

En wat ik bedoel met dat je jezelf bent met les geven, was eigenlijk bedoelt voor Louise zolang als dat ik van haar les heb gekregen, heb ik nooit gedacht van "van nou Louise heeft haar dagje niet vandaag"

@Joop, Ieder heeft ook zijn of haar manier.

En ik snap dat over "of je jezelf bent" voor Louise bedoeld is, alleen wat ik er dan weer mee bedoelde in het algemeen, is dat iemand die les geeft, altijd bij een les een bepaalde sfeer creeerd en toch kun je het soms merken, als er iets is. Maar inderdaad is dat niet altijd het geval en merkt ook niet iedereen dat.

Ben ik het mee eens de sfeer in elke les hangt toch een andere sfeer.
Ik vindt het moeilijk om het te formuleren,
aan de ene kant wil je jezelf zijn, aan de andere kant kan de sfeer van de ene les niet het zelfde zijn als de ander een twee strijd die niet op gelost zou kunnen worden lijkt wel. :D

Wat een leuke discussie is er tussen jullie ontstaan!

Ik denk dat het vragen om hulp of advies mensen helpt om buiten hun eigen belevingswereld te stappen. Denk aan een donkere kamer en een zaklamp. Daar waar jij je zaklamp op schijnt, dat wordt verlicht. Maar misschien verlicht iemand anders wel een plek die jij nog niet had ontdekt!

Jezelf zijn heeft denk ik ook te maken met volledig kunnen loslaten, wat er ook gebeurt. Er zijn ook dagen dat ik niet moet denken aan lesgeven. Vervolgens sta ik voor de groep en vergeet ik mijn eigen humeur. Misschien ga ik nu heel ver, maar zolang je je niet identificeert met je emoties of je gevoel staat niks je in de weg om vanuit je echte zelf, authentiek, les te geven. Ook al start je met een rotgevoel.

Volgende vraag is: kun je jezelf blijven als je fouten maakt? Of heb je dan 'je dag niet'. Inmiddels neem ik datgene wat ik doe zeer serieus, maar niet mezelf. Als ik een fout maak word ik niet meer onzeker, maar blijf ik 'mezelf' en reageer ik zoals ik me op dat moment voel. Sinds ik dat doe geef ik veel relaxter les en vind ik mezelf leuker. Daarnaast denk ik dat leden een 'menselijke' instructeur veel meer waarderen dan een 'perfecte' instructeur die fouten probeert te verbloemen.

@Louise, dit is wat ik eigenlijk bedoelde met jezelf zijn zoals je net beschreef.
Ik denk dat het heel goed mogelijk is om je jezelf te blijven zelfs als je fouten maakt, je geeft het maken van die fout niet de aandacht die zich met jezelf zou identificeren.

@Louise. Leuk hè.
En zoals jij het omschrijft is een goeie, ik ben van mening dat het wel helpt.

Wat het lesgeven betreft en je humeur op het moment dat je begint met de les, is het welleens zo dat je dan ook geen zin hebt om de les te geven, maar als je dan eenmaal bezig bent, veranderd je humeur inderdaad, op een positieve manier uiteraard. Je krijgt er weer zin in.
Maar het is dus vaak wel merkbaar als iemand ergens mee zit of het degene zijn of haar dag niet is, dat is zeg maar wat ik eigenlijk bedoel.

Antwoord op je vraag: Ja ik kan mezelf wel blijven als ik fouten maak, want elk mens maakt fouten, niemand is perfect zelfs ik niet. En ik denk dat als ik een hele perfecte les zou neerzetten zonder dat ik fouten maak dat het dan ook geen leuke les zal worden, dan zou ik misschien net een robot lijken, hahaha. Dus is het inderdaad relaxter om op een relaxte manier les te geven, hihihi.

Ik realiseer me net: dat ik het heel moeilijk vindt dat mensen niet naar me luisteren, en nu dat ik net alles terug heb gelezen lijkt wel dat we allebei hetzelfde bedoelde maar, maar anders neer zetten.
Vindt ik teleurstellend van uit mijn kant, en grappig als ik de situatie bekijk LOL

Ik ben dan leerling in veel groepslessen die ik volg en vindt het er relaxter uit zien als ze zelf ook fouten maken.

Schriftelijk communiceren is ook lastig. Je kunt elkaar niet in de ogen kijken, extra vragen stellen of inderdaad gewoon luisteren. Er zijn niet voor niks tekstschrijvers die hun werk hiervan maken ;-)

Ik kan me voorstellen dat je het lastig vind als mensen niet naar je wil luisteren. Daarin ben je zeker niet de enige! Ik denk dat niemand dat leuk vindt.

En gooi teleurstelling vooral overboord. Je bent veel te streng voor jezelf ;-)