Inmiddels werk ik ruim 2 maanden bij HumanCapitalCare.  En ik kan niet anders zeggen: ik ben blij met de stap die ik heb genomen.

20 mei wordt Emily officieel een peuter. Het afgelopen anderhalf jaar dacht ik nog vaak: goh, wat is ze toch een gemakkelijk, rustig, vrolijk en lief meisje. Alle verhalen over stress en irritatie tijdens het moederschap, daar herken ik me nauwelijks in. Zo denk ik nu: de rust is over. Emily zoekt grenzen op en ik moet heel bewust zijn in mijn gedrag en de dingen die ik zeg.

Nog steeds ben ik elke dag blij als ik mijn dochtertje Emily zie. Van een kleine ukkepuk is ze al echt een klein meisje geworden dat nieuwsgierig de wereld verkent. Ze is vrolijk, tevreden en erg beweeglijk. Ze wil alles pakken en vooral alles in haar mond stoppen. En wat vind ik het toch snel gaan allemaal!

'Als je maar hard genoeg werkt, dan kun je bereiken wat je wilt.' 'Van hard werken is nog niemand dood gegaan.' 'Wil je wat bereiken, dan moet je er wel wat voor doen.' Dit zijn zomaar enkele uitspraken die gangbaar zijn in onze westerse maatschappij. Ze klinken logisch en aantrekkelijk. Toch begin ik steeds meer te twijfelen aan dit soort uitspraken. Want kloppen deze uitspraken wel? En nog veel belangrijker: word je er gelukkig van?

Verkleinwoordjes gebruiken. Liedjes zingen. Praten in de derde persoon (Mama komt er zo aan!) Ik had niet gedacht dat ik dat ooit zou doen. En toch doe ik het. Alsof een totaal ander mens mij heeft overgenomen.