Vorige week kreeg ik deze e-mail: "Ik kwam je artikel tegen op jouw website 'Zwangerschap en je hormonen. De (slechte?) relatie met je partner'. Het is zo herkenbaar. Ondanks dat het herkenbaar is, maakt het je relatie ook zo onzeker."

Nog steeds ben ik elke dag blij als ik mijn dochtertje Emily zie. Van een kleine ukkepuk is ze al echt een klein meisje geworden dat nieuwsgierig de wereld verkent. Ze is vrolijk, tevreden en erg beweeglijk. Ze wil alles pakken en vooral alles in haar mond stoppen. En wat vind ik het toch snel gaan allemaal!

Mannen vallen op jongere vrouwen. Vrouwen vallen op oudere mannen. Dit vinden we niet gek. Toch zie ik steeds meer het tegenovergestelde. Vrouwen die een relatie krijgen met een veel jongere man. Dit hoeft geen probleem te zijn. Of toch wel?

'Volgens mij heb ik 12 jaar onder een steen geleefd. En nu zit ik in een soort midlife crisis. Iedereen om me heen krijgt kinderen. Ik moet er niet aan denken. Sterker nog, ik weet helemaal niet wat ik met mijn relatie wil.' Openhartig vertelt de 33-jarige Nederlandse D. over haar relatie.

Mannen, vrouwen, single zijn en relaties. We raken er niet over uitgepraat. Ook in mijn praktijk komen genoeg problemen op dit gebied aan bod. Daarom heb ik besloten om een blogserie hierover te starten. In blog 2 ga ik in op zwanger raken na je 40^ste. Iets waar je als vrouw misschien niet voor kiest. En iets wat ik zelf heb mogen ervaren.

Mannen, vrouwen, single zijn en relaties. We raken er niet over uitgepraat. Ook in mijn praktijk komen genoeg problemen op dit gebied aan bod. Vandaar dat ik heb besloten om een blogserie over dit onderwerp te schrijven. Want ook de liefde is vaak psychologisch te verklaren. In blog 1 ga ik in op loslaten: waarom is dat soms zo moeilijk? 

20 november 2017 ben ik bevallen van een prachtige, gezonde dochter: Emily Jeane Dapperen. Aan de ene kant is het ontzettend kort geleden. Aan de andere kant lijkt het ook alsof ze er altijd is geweest. Bijzonder om te merken hoe snel je aan een nieuwe situatie went. Hoewel er natuurlijk ook genoeg uitdagingen zijn geweest.  

Ongelovig keek ik naar de zwangerschapstest. Twee roze streepjes. Dat zou betekenen dat ik zwanger ben. En het zou verklaren waarom ik de afgelopen dagen zo veel hoofdpijn had, vreselijk misselijk was en vooral moe. Zou ik dan toch zwanger zijn? Moest ik niet nog een test doen, gewoon voor de zekerheid?

Vandaag moest ik denken aan een opmerking van een man met wie ik jaren geleden een date had. 'Waarom ben jij nog steeds single? Je bent zo'n leuke vrouw. Of is er iets mis met je?' Deze opmerking stoorde me enorm. Waarom zou ik niet single zijn? Kan ik niet beide zijn: leuk en single? Of is er echt iets mis met mensen die single zijn?