Vorige week sprak ik een dame die op zoek was naar een geschikte coach. Ze vertelde dat ze eerder een sessie had bij een coach, maar dat ze zich niet goed voelde bij de werkwijze van deze coach. De desbetreffende coach was van mening dat je eerst allerlei trauma's uit het verleden moet oplossen. Iets waar ze helemaal niet op zat te wachten. 1,5 uur later voelde ze zich ellendiger dan voordat ze bij de coach binnenstapte.

Zaterdagmiddag 15.25 uur. Ijsberend en diep in- en uitademend sta ik achter het podium. Het vooruitzicht: Bodybalance 52. Mijn allereerste workshop-presentatie als nationaal trainer met een paar honderd instructeurs voor m'n neus. In gedachten heb ik zin om te gillen. Om keihard weg te rennen. Allerlei doemscenario's spoken door m'n hoofd. Wat als ik begin te stotteren? Een black-out krijg? Praat met een trillende stem? En wat als mensen de workshop niet interessant vinden? Ja, wat dan?

Wat een heerlijke ochtend! Ik heb genoten en energie gekregen om de rest van de dag heerlijk verder te brainstormen en te werken. Op verzoek van enkele deelnemers plaats ik het gedicht waarmee ik vandaag bijeenkomst 3 afsloot online.

De kop is eraf. De eerste Mental Fitness 4U bijeenkomst zit erop. Ik kan nauwelijks beschrijven hoe ik me voel. Alsof ik me in een droomtoestand bevind. Niet volledig bewust van de uren die ik zojuist heb doorgebracht met 12 enthousiaste, openhartige en leergierige deelnemers.

Irritatie is een rotgevoel dat je zo snel mogelijk uit je systeem wilt deleten. Het liefst wil je dat de persoon die je irriteert stopt met datgene wat jou stoort. Spannender is het om je irritatie te onderzoeken. Diegene die je graag achter het behang wilt plakken kan jou namelijk erg veel leren.

Een goede conditie gaat verder dan een fit lichaam, gezond eten en voldoende rust. Hoe je je mentaal voelt speelt ook een grote rol. Sterker nog, in mijn beleving zit geluk vooral tussen je oren. De manier waarop je zelfbewust in het leven staat, al dan niet positief bent, de gedachtes die hebt en de reële doelen die je nastreeft.

'Weet je dan wat je passie is?' Deze vraag kreeg ik gisteren via Twitter. Goede vraag. Ik kan veel, doe veel en vind veel dingen leuk. Ik hobbel graag van de ene afspraak naar de andere en ben erg blij met de activiteiten die ik doe. Toch knaagde er de afgelopen maanden iets bij me. Een gevoel dat me vertelde dat het tijd wordt voor duidelijkheid. Een heldere focus op datgene wat ik ècht wil.

Vandaag moet ik denken aan een Oosters verhaal. In dit verhaal bezoekt een reiziger een dorp. Deze reiziger vraagt aan een vrouw die langs de weg zit het volgende: "Wat voor soort mensen wonen er in dit dorp?"

Als je een leven leidt zonder uitdagingen, obstakels, problemen en dilemma's val je langzaamaan in een levende slaap. Wat ben ik blij dat ik zo nu en dan rotmomenten of -dagen heb. Want zonder dalen kun je geen pieken ervaren.

'Zit je nog in een dip?' Gek om soms zomaar, voor mij out of the blue, dit soort vragen te horen. En dan herinner ik me. O ja, m'n laatste blog ging over het Megakwartaal-dip!