De afgelopen weken was ik snotterig, grieperig en moe. Kortom, ik was niet fit. Kwam dat uit? Nee, natuurlijk niet. Ziek zijn komt nooit uit. Ik wilde het niet eens 'ziek' noemen. Ik had fysieke klachten. Irritante klachten. Klachten die mij wat wilden vertellen, alleen had ik het vooral druk om deze klachten mentaal te bestrijden (Gewoon doorgaan, het is maar een verkoudheidje).
Toch maar naar de dokter
Na 2 weken niet goed kunnen ademen was ik er klaar mee, ik maakte een afspraak met de dokter. De klachten werden namelijk erger, met name de vermoeidheid en het gevoel dat mijn hoofd ontplofte. Diagnose: luchtweginfectie en verhoging. Het recept: gewoon uitzieken en uitrusten.
En dat laatste was exact wat ik de voorgaande weken niet heb gedaan. Ik wilde, ondanks mijn fysieke klachten en signalen, toch de dingen blijven doen die ik wilde doen. Hier en daar had ik wel afspraken verplaatst of gecanceld, maar ik bleef doorgaan. Ik gaf mezelf niet de tijd om lekker in bed te liggen, echt af te schakelen en uit te rusten. Als moeder van een 5-jarig kind kun je sowieso niet lekker in bed uitzieken. Althans, dat vind ik.
Natuurlijk dacht ik wel na over de symptomen.
Waarom is mijn weerstand verminderd? (ik vertrouw op mijn eigen natuurlijke weerstand, zonder prikken. Om mijzelf te beschermen kies ik voor gezond voedsel en een gezonde leefstijl)
Waarom heb ik deze specieke klachten? (een klacht in je schouder of nek betekent symbolisch wat anders dan klachten op gebied van verkoudheid)
Waarom blijven de klachten zo lang aanhouden? (normaalgesproken heb ik hooguit een paar dagen last van een verkoudheid)
De huisarts wist me te vertellen dat meer mensen soortgelijke klachten ervaren en dat hun klachten ook langer aanhielden dan gebruikelijk. Hij tastte nog in het duister over het waarom. 'Misschien hebben mensen, door alle opgelegde regels tijdens corona, jarenlang niet kunnen werken aan het opbouwen van hun natuurlijke weerstand', vertelde hij.
Inmiddels heb ik de antwoorden op mijn verminderde weerstand.
- Ik ben het afgelopen half jaar zeer intens bezig geweest met het opzetten van mijn nieuwe bedrijf. Dat heeft mij veel energie gekost.
- De maand september voelde voor mij emotioneel intens omdat 6 jaar geleden mijn moeder is overleden. Ik was 7 maanden zwanger van Emily. Tot op de dag van vandaag mis ik mijn moeder, ook als oma voor Emily.
Deze inzichten zorgen ervoor dat ik milder ben naar mezelf toe. Ik begrijp ook dat ik tijd voor mezelf MOET gaan pakken om te herstellen. Om letterlijk adem te nemen, adem van mijn drive om 'succesvol' te zijn, adem om te voelen dat ik mijn moeder mis.
Ik weet zeker dat mijn fysieke klachten, zodra ik deze adem heb genomen, vanzelf zullen verdwijnen.