Vandaag moet ik denken aan een Oosters verhaal. In dit verhaal bezoekt een reiziger een dorp. Deze reiziger vraagt aan een vrouw die langs de weg zit het volgende: "Wat voor soort mensen wonen er in dit dorp?"
Eigenlijk maakt het niet uit wat ik over mezelf schrijf. Wat ik schrijf, qua emoties, gedachtes en gevoelens is toch niet uniek. Iedereen maakt angst mee, verdriet, boosheid en frustratie. Dus waarom zou ik me verschuilen achter een gemaakt masker?
Hoe meer leed er is, hoe beter mensen zich voelen. Kommer en kwel, daar teren mensen op. Neerwaartse vergelijking. Het is een psychologisch proces waar het gros van de mensen zich niet aan kan onttrekken.