'Hoe heb je dat ervaren, de verhuizing van Alkmaar naar Veghel?' Onlangs stelde een kennis mij deze vraag. Een interessante vraag. Want hoe voelde het om deze stap te maken? Om 14 jaar herinneringen achter me te laten? Om helemaal opnieuw te beginnen? Zowel op werkgebied als privé? Ruim een jaar later kijk ik terug...
Een van de meest frustrerende dingen is niet weten wat je wilt. En ook ik heb er jaren mee geworsteld. Wat vind ik nou echt leuk? Waar word ik nou blij van? Wat maakt mij gelukkig? Welke studie moet ik nou volgen? Welke baan is geschikt voor mij? Hoe moet ik zin geven aan mijn leven? En wat is überhaupt de zin van het leven?
Wat had ik hiernaar uitgezien. Vijf dagen niks doen. Er even tussenuit. Maar wel met een educatief tintje. Omdat ik toch wel enigszins verslaafd ben aan het opdoen van kennis op gebied van persoonlijke ontwikkeling. Afgelopen week ben ik op een 5-daagse retraite geweest in Winterberg bij Jan Geurtz. Niet alleen heb ik heerlijk bijgetankt, ook ben ik een stuk wijzer geworden.
'Het gaat niet goed met Pepper. We moeten haar laten inslapen.' Toen mijn ex-partner me belde en ik deze woorden te horen kreeg brak m'n hart. Al jaren woont Pepper niet meer bij me, maar ze was mijn kindje. Mijn dochter. Mijn liefste hond waar ik voor mijn gevoel jaren geleden ook al afscheid van heb moeten nemen.
"Hoe gaat het met je?" "Goed, alleen erg druk." Niemand kijkt op bij het horen van dit antwoord. Druk is de norm van deze maatschappij. Hoe drukker hoe beter. Druk met opdrachten, druk met werk, druk met je gezin of druk met je sociale leven. Agenda's zijn tot op de minuut volgepland. Maar hoe zinvol is het om continu zo druk te zijn?
'Betekent dit dat jij je altijd lekker voelt? En dat jij nergens meer tegenaan loopt?', zo vroeg een dame met wie ik sprak over mijn Mental Fitness 4U training. 'Nee natuurlijk niet', antwoordde ik. 'Dat zou niet realistisch zijn.'
Door een langdurige lekkage van mijn douche moesten er een hoop rottende balken onder mijn huis vervangen worden. Dus had ik de afgelopen anderhalve week een bouwvakker in huis. In eerste instantie niet zo fijn. Plotseling moet je je huis delen met een onbekende, je huis wordt een enorme puinhoop en daar bovenop word je ook nog eens op kosten gejaagd.
Donderdagavond. Kijkende op mijn blog wordt het hoog tijd om wat te plaatsen. De onderwerpen vechten om mijn aandacht. Meningen, oordelen, gedrag, dilemma's, conflicten, beslissingen, werk. Wat heb ik een hoop gedaan deze week! Interviews gehouden, teksten herschreven, lessen gegeven, m'n training van zondag voorbereiden. De druk in mijn agenda sijpelt door in m'n hoofd. Toch houd ik me goed staande. Sterker nog, ik vind dat ik naar omstandigheden vrij relaxt ben.
Rennen, vliegen, hollen en dan stilstaan. Stilstaan om te beseffen dat het hollen niet zo prettig is. Ik word er onrustig van, opgefokt en emotioneel labiel.
Veel mensen hebben één geweldig groot talent: opnoemen wat niet goed is of wat niet goed gaat. Dingen die verbeterd moeten worden, waar ze ontevreden over zijn en waar keihard aan getrokken moet worden. Sommige mensen noemen dat doelen. Ik noem het klagen.
De kop is eraf. De eerste Mental Fitness 4U bijeenkomst zit erop. Ik kan nauwelijks beschrijven hoe ik me voel. Alsof ik me in een droomtoestand bevind. Niet volledig bewust van de uren die ik zojuist heb doorgebracht met 12 enthousiaste, openhartige en leergierige deelnemers.
'Weet je dan wat je passie is?' Deze vraag kreeg ik gisteren via Twitter. Goede vraag. Ik kan veel, doe veel en vind veel dingen leuk. Ik hobbel graag van de ene afspraak naar de andere en ben erg blij met de activiteiten die ik doe. Toch knaagde er de afgelopen maanden iets bij me. Een gevoel dat me vertelde dat het tijd wordt voor duidelijkheid. Een heldere focus op datgene wat ik ècht wil.
Zolang ik me kan herinneren ben ik een perfectionist. Alles wat ik doe wil ik goed doen, foutloos, snel en het liefst sneller en beter dan een ander.
Het zit er bijna op. Dinsdag 5 mei stopt officieel mijn interim-klus bij Woonwaard. De afgelopen vier maanden zijn voorbij gevlogen en ik heb ontzettend veel geleerd. Niet alleen op werkgebied, maar ook op gevoelsmatig vlak.