"Gewoon loslaten!" Hoe vaak zeggen we dat niet tegen onszelf of tegen anderen? Of het nou gaat om een irritant persoon die voordringt bij de kassa, geldproblemen, je (ex-)partner, kids, werk, collega's of de toekomst. Maar hoe doe je dat? Loslaten?

'Ga eens eerlijk voor jezelf na. Ben je écht zo ongelukkig?' Tijdens de tweede sessie van een coachingstraject stelde ik deze vraag aan een cliënte. Een jongedame die voor haar gevoel alles heeft wat haar hartje begeert. Een goede relatie, een kindje, een leuke baan, vrienden... Toch voelde ze zich niet gelukkig. Een gevoel dat ze graag via het Mental Fitness 4U-traject wilde aanpakken.

Het is nu ruim twee weken na mijn retraite bij Mooji. Eerlijk is eerlijk. Ik zit nog steeds in de zen-modus. Nu sterker dan ooit. Voorheen zou ik mezelf allang bij de kraag hebben gepakt om flink te presteren. Actie. Doen. Niet stilzitten en vooral nuttig zijn. Terug in de mallemolen van deze westerse maatschappij van agendabeheer, haast, groei, prestatie en druk. Grappig genoeg voel ik nu vooral weerstand om mee te gaan in deze gekte. De moet-stemmetjes zijn getemperd. Wat ik nu vooral van mezelf MOET is rustig aan doen.

Grootste probleem van de mens is de 'mind'. Ofwel alle gedachten die mensen dagelijks hebben. Gedachten over jezelf, gedachten over andere mensen en gedachten over de wereld. Gedachten kunnen beklemmen, stress opwekken, angst aanjagen, verdrietig maken, frustratie creëren en je vooral ongelukkig maken. Tien dagen in stilte bij Mooji in zijn ashram in Portugal maakte dat des te duidelijker.

Gisteren en eergisteren heb ik een dame geïnterviewd die morgen sterft. Een interview dat via mijn radioprogramma Mentaal Fit en Gezond in september wordt uitgezonden. Zwaar ademend, liggend in bed, maar met een lichte sprankeling in haar ogen en een geamuseerde lach vertelt de 60-jarige Lucia de Boer haar verhaal. "Er zijn zoveel mensen in deze wereld met pijn en die langdurig lijden, ik wil de dood en euthanasie bespreekbaar maken."

Het klinkt zo aantrekkelijk. Het maatschappelijk beeld van succes. Het plaatje waar we met z'n allen aan willen en 'moeten' voldoen. Een goede baan hebben, veel geld verdienen, huisje boompje beestje, presteren, status... We worden er dagelijks bewust of onbewust mee geconfronteerd. Via familie, vrienden, kennissen, de media... Alles moet groter, beter, sneller en mooier. Alleen nummer 1 telt. Dan pas ben je succesvol. Maar is dat wel zo? Wat betekent succes eigenlijk? En hoe kun jij ervoor zorgen dat jij je elke dag succesvol voelt?

Ik wil graag weten waarom ik zo ongelukkig ben terwijl ik alles heb. Een vriend, een huis, voldoende geld om rond te komen. Ik weet echt niet wat er aan de hand is.

Via de mail kreeg ik deze vraag binnen. Ik merk dat meer mannen en vrouwen hiermee worstelen. 'Alles' hebben en niet gelukkig zijn. Wat is er aan de hand?

De laatste tijd spreek ik veel mensen, twintigers, dertigers en ook veertigers, die (nog steeds) niet weten wat ze willen. Allemaal vinden ze dit vervelend. Vooral als ze voor hun gevoel al jaren aanmodderen. Toch heb ik niet het idee dat deze mensen doodongelukkig zijn. Zou het zo kunnen zijn dat het idee 'Ik moet weten wat ik wil' hen onrustig maakt? En niet hun daadwerkelijke situatie?

"Wat zijn de voordelen van een optimistische jij?" Deze vraag van een journaliste van Vriendin liet me even stilstaan. Je zou denken logisch. Natuurlijk werkt optimisme beter dan een pessimistische instelling. Maar waarom eigenlijk?

Goede voornemens. Wie maakt ze niet aan het begin van het jaar? Met stip op 1 staat afvallen, maar ook meer sporten, stoppen met roken, gezonder leven en meer genieten staan hoog op het verlanglijstje. Om vervolgens na een dag, een week of een maand teleurgesteld te merken dat het niet lukt. Hoe komt het dat we massaal falen om de goede voornemens vol te houden? En wat kun jij eraan doen om jouw goede voornemens wel te doen slagen...? Met muziek van Wild Cherry, Bon Jovi, David Guetta, Wes, Justin Timerberlake, Aaliyah en Kylie Minogue.

In de afgelopen periode heb ik een aantal mensen met onrust gecoacht. Het is een vervelend en irritant gevoel dat op verschillende manieren tot uiting komt. De een noemt het een zeurend onderbuikgevoel. Weer een ander voelt zich opgejaagd. De volgende denkt dat er iets ontbreekt in zijn leven, maar heeft geen idee wat dit is. Zodra je onrust voelt wordt het tijd om eerlijk naar jezelf te kijken. Wat is er aan de hand?

De perfecte baan? Een strak lijf? Veel mooie spullen? Wat maakt een mens nou écht gelukkig? Lees deze acht tips en krijg een positieve, mentale boost!

'Ik hoor al jaren hetzelfde van mensen om me heen. Dat ze het druk hebben en dat ze moe zijn. Ik snap niet waarom ze er niks aan doen.' Vanochtend na de yogales bij Achmea Oss sprak ik met enkele dames over van alles en nog wat. Daar rolde ook deze interessante vraag uit. Want inderdaad. Waarom doen mensen niks als ze signalen van hun lijf krijgen dat er iets aan de hand is?

Drie maanden nadat mijn heup uit de kom lag. Als ik terugkijk is het een wonder hoe ik er nu bijzit. Ik kan fysiek alles wat ik wil doen. Lesgeven, lessen volgen. Voorzichtig ben ik nog wel. Ik voel nog een lichte tinteling aan de binnenkant van mijn been. Maar als ik medici mag geloven, dan ben ik er ongelooflijk goed vanaf gekomen.

"Hoe zit het eigenlijk met de genen? En mensen die zeggen dat ze altijd zo zijn geweest?" Deze vraag kreeg ik afgelopen donderdag tijdens een workshop die ik gaf aan vrijwilligers bij stichting Vivaan.

2 weken en 3 dagen verder. Ik ben geen dieseltje meer dat langzaam op gang moet komen zodra ik opsta. Ik kan (bijna) weer normaal traplopen. Ik heb autogereden. En ik ben samen met een fysiotherapeut mijn besturingssysteem aan het resetten.